Inger er eit kvinnenamn som er samantrekt form av Ingegerd. Dette namnet går tilbake til det norrøne Ingi-gerðr der forleddet er gudenamnet Ing, Yngve. Etterleddet tyder ‘gjerde, vern’.
Inger (kvinnenamn)
Personar med namnet Inger
Kulturell bruk
- Inger er hovudperson i «Fru Inger til Østråt» (1857) av Henrik Ibsen.
Kjende personar med namnet Inger
Eit utval personar med namnet Inger, og som er omtalt i Store norske leksikon:
- Inger Hagerup (1905)
- Inger Louise Valle (1921)
- Inger Waage (1923)
- Inger Sitter (1929)
- Inger Christensen (1935)
- Inger-Lise Skarstein (1937)
- Inger Aufles (1941)
- Inger Lise Rypdal (1949)
- Inger Elisabeth Hansen (1950)
- Inger Helene Nybråten (1960)
- Inger Bråtveit (1978)
- Inger Lise Hansen (1981)
Namnestatistikk
Utvikling i bruk av namnet
Inger låg nokså stabilt på cirka 1,9 prosent i fyrste halvdel av 1800-talet og gjekk så gradvis ned til eit botnnivå tidleg på 1900-talet. Deretter steig det til ein topp i 1940-åra.
Utvikling i bruk av namnet Inger frå 1800
Av
Gulbrand Alhaug / Erik Bolstad/Store norske leksikon.
Lisens:
CC BY SA 4.0
Geografisk variasjon på 1800-talet
Inger var mest brukt i Vestfold, Agder, Rogaland og Finnmark.
Geografisk variasjon i bruk av namnet Inger på 1800-talet.
Av
Gulbrand Alhaug / Erik Bolstad/Store norske leksikon.
Lisens:
CC BY SA 4.0
Historisk bruk av namnet Inger
Av
Gulbrand Alhaug / Erik Bolstad/Store norske leksikon.
Lisens:
CC BY SA 4.0
Les meir i Store norske leksikon
Litteratur
- Kruken, Kristoffer og Ola Stemshaug 2013: [Norsk personnamnleksikon]. 3. utgåva ved Kristoffer Kruken. Oslo.
Kommentarar
Kommentarar til artikkelen blir synleg for alle. Ikkje skriv inn sensitive opplysningar, for eksempel helseopplysningar. Fagansvarleg eller redaktør svarar når dei kan. Det kan ta tid før du får svar.
Du må være logga inn for å kommentere.