Zell am See
Zell am See
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 47°19′N 12°48′E / 47.317°N 12.800°E | |
| Država |  Austrija
|
| austrijska savezna zemlja | Salzburg |
| okrug (bezirk) | Zell am See |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Peter Padourek |
| Površina | |
| - Ukupna | 55.12[1] |
| Visina | 750 |
| Stanovništvo (2014.) | |
| - Urbano područje | 9,639[1] |
| - Urbana gustoća | 174.9[1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Službene stranice www.zell am see | |
| Karta | |
  Zell am See | |
Zell am See je grad na zapadu Austrije od 9,639 stanovnika.[1]
Zell am See je i administrativni centar Okruga Zell am See, i izuzetno popularna turistička destinacija.
Zell am See leži u Salzburgu u istoimenoj kotlini Kitzbühelskih Alpi koja povezuje Saalfelden na sjeveru sa rijekom Salzach na jugu.
Zell am See je udaljen 100 km istočno od Innsbrucka i oko 30 km sjeverno od planine Grossglockner.
Historijski centar grada - Altstadt, smjestio se na zapadnoj obali Zellerskog jezera.
Još u 8. vijeku se taj kraj zvao - Bisontio, po keltskom plemenu Ambisont, koje je živjelo na obalama Zellerskog jezera, iz njihovih vremena pronađeni su brojni ulomci keramički ulomci iz brončanog doba i mjesta gdje su talili bakar.[2]
Negdje oko 740. po nalogu salzburgškog biskupa Johannesa I. u taj kraj su se doselili redovnici i osnovali naselje, koje je nominalno pripadalo Bavarskom vojvodstvu.[2] To naselje je prvi put dokumentirano 743. pod imenom Cella in Bisonzio. Cella na latinskom znači ćelija (misli se samostansku), iz nje je kasnije preko czel - cell došlo do njemačkog imena zell.
Tokom srednjeg vijeka stanovnici su se bavili trgovinom kao posrednici mjenjajući sol za robu iz Mediterana koju su donosili trgovci iz Venecije. Zell se tako razvio u tom poslu da je 1357. dobio status trgovišta.[2]
Kasnije je obnovljeno rudarstvo pa je tako 1611. iskopano 400 tona bakra iako je to već bilo bitno manje, jer su se nalazišta iscrpila.
U vrijeme velike seljačke bune po njemačkim krajevima 1526., taj kraj je bio poprište velikih bitaka protiv jedinica Švapske lige. Pa iako sami stanovnici Zella nisu sudjelovali u buni, nakon dobrih 200 godina, brojni protestanti su protjerani iz Pinzgaua po nalogu princa-nadbiskupa grofa Leopolda Antona von Firmiana.[2]
Za napoleonskih ratova - 1800. Zell am See su okupirale jedinice francuske vojske. Nakon provedene sekularizacije salzburgške nadbiskupije, odlukom Bečkog kongresa 1816. grad je pripao Austrijskom Carstvu.[2] Od 1850. Zell am See je zajedno sa susjednim Saalfeldenom postao administrativni centar tadašnjeg Okruga Pinzgau, zalaganjem njegovog agilnog gradonačelnika Josef Salzmann na kraju je cijela administracija preseljena u Zell am See.[2]
Na razvoj mjesta jako je utjecalo otvaranje željezničke pruge Salzburg - Tirol (Giselabahn) 30. jula 1875., jer je odtad Zell am See postao poznato ljetovalište. Agilni gradonačelnik je puno doprinio popularizaciji mjesta, ali je istovremeno gradio i planinarske staze, i pomagao da se otvaraju hoteli i pansioni za goste.[2]
Zell am See je dobio status grada 24. januara 1928.[2]
Najveća znamenitost grada je crkva sv.Hipolita koja svoje korijene ima iz vremena Celle in Bisonzio U sakristiji se nalaze skulpture koje datiraju iz rimskih vremena.[2] Njen današnji izgled je barokiziran jer je 1770. teško opožarena, tako da je njen najstariji dio kameni romanički zvonik.
Zell am See je popularna turistička destinacija i skijalište Zell am See-Kaprun sa preko 138 km staza i glečerom, pa se može skijati čitavu godinu.
.JPG)
.jpg)
