Southwark
Southwark
London Borough of Southwark | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 51°29′N 0°5′W / 51.483°N 0.083°W | |
| država |  UK
|
| Regija | Istočna Engleska |
| Ceremonijalna grofovija | Greater London |
| Površina | |
| - Ukupna | 28.85 km²[1] |
| Stanovništvo (2015.) | |
| - Grad | 308,901[1] |
| - Gustoća | 10,705.6 stan. / km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+0 (UTC+1) |
| Poštanski broj | SE1 |
| Pozivni broj | 020 |
| Karta | |
 | |
Southwark (izgovor: [ˈsʌðərk]) službeno engleski London Borough of Southwark, je jedan od 33 borougha metropolitanske grofovije Greater London, odnosno jedan od 14 borougha Unutrašnjeg Londona (Inner London)[2] u kom živi 308,901 stanovnika.[1]
U Southwarku je sjedište Uprave Velikog Londona (Greater London Authority -GLA) sa gradonačelnikom na čelu.[3]
Southwark se prostire južno od rijeke Temze, točno preko puta Londonskog Citya, po teritoriju nekadašnjih naselja (današnji kvartovi); Rotherhithe, Southwark (uključujući historijski distrikt Bankside i ulicu duž Temze), Bermondsey, Walworth, Camberwell, Nunhead, East Dulwich, Dulwich i Sydenham Hill i djelomično Peckham i Herne Hill.
Današnji borough je formiran 1965. spajanjem triju bivših metropolitanskih borougha, Bermondsey, Camberwell i Southwark.[2]
Gotovo čitav Southwark pripadao je historijskoj Grofoviji Surrey, osim malog dijela na istoku koji je pripadao Kentu.[2]
Selo Southwark, na sjeveru borougha, bilo je važna raskrsnica puteva i glavni prilaz Londonu, još i prije nego što su 43. Rimljani izgradili most preko Temze.[2] Stari Southwark tradicionalno znan kao borough, bio je trgovište još od ranih saksonskih vremena. Za srednjeg vijeka postao je utočište kriminalaca i prostitutki. Sredinom 16. vijeka postao je jedan od wardova (kvartova) Londonskog Citya.[2]
Od 15. vijeka Southwark je bio poznat po svojim gostionicama, teatrima, kupalištima, odmaralištima i drugim mjestima za zabavu i rekreaciju, ali je također postao poznat po zapuštenim kvartovima za sirotinju Hodočasnici za Canterbury, kako je opisao pjesnik Geoffrey Chaucer, započinjali su svoje putovanje iz gostionice Tabard, koja se nalazila u današnjoj ulici High Street. Jedna od njih - George, sagrađena 1676., posljednja je preživjela londonska gostionica, njome danas upravlja Nacionalna zaklada za očuvanje baštine.[2]
Među značajnim teatrima iz tog vremena bio je - Globe, u kom su proizvedena brojna djela Williama Shakespeara. Rekonstrukcija tog teatra otvorena je 1997. pored mjesta gdje se nalazio orginalni Globe [2]
Southwark je mjesto gdje se nalazio zatvor Marshalsea, u kom su bili zatvoreni roditelji, braća i sestre Charlesa Dickensa (svi osim sestre Fanny i samog Charlesa). Dickens je inspiracije za likove svojih romana pronašao u Southwarku, tako je Mali Dorrit (Little Dorrit) iz istoimenog romana - stvarni dječak rođen je u zatvoru Marshalsea, koji se 1734. oženio u obližnjoj crkvi sv. Georgija mučenika.[2]
Ulica Eckett (koja danas potpuno drukčije izgleda), bila mu je inspiracija za dom brutalnog Billa Sikesa iz romana Oliver Twist.[2]
U Southwarku su živjeli matematičar Charles Babbage, književnici; Mary Wollstonecraft, Oliver Goldsmith, Enid Blyton i glumac Michael Caine.[2]
Southwark ima dugu historiju multietničnosti, još od dolaska flamanskih tkalaca u 14. vijeku, holandskih grnčara krajem 16. vijeka i irskih radnika u 18. vijeku. Tokom 20. vijeka naselilo se puno Afrikanaca, Karibijaca i turskih Ciprana.[2]
Tako da danas etničke manjine čine trećinu stanovništva.[2]
Nakon reformacije u 16. vijeku, augustinski samostan sv Marije pretvoren je u parohijsku crkvu. Ona je 1905. postala katedrala Southwarka, nedaleko od nje je 1726. podignuta bolnica Guy, jedna od glavnih londonskih bolnica. Anglikanska crkva sv. Marije Magdalene u Bermondseyu datira s kraja 16. vijeka.[2]
Na vezu uz Temzu leži teška krstarica iz Drugog svjetskog rata Belfast i rekonstrukcija jedrenjaka Francisa Draka iz 16. vijeka Golden Hinde. Southwark je i mjesto s kojeg se Mayflower stvarno isplovio za Novi svijet, iako se službeno navodi da je krenuo iz Plymoutha, jer mu je to bila posljednja engleska luka.[2]
Veći dio zgrada Southwarka podignut je nakon Drugog svjetskog rata, iako ima i nešto zgrada iz viktorijanskog doba. Nakon ratnih razaranja obnovljen je tako da je potpuno promijen izgled nekadašnjih kvartova, naročito Rotherhitha, Bermondseya i Southwarka, kao i područje kod Newingtona. Teren uz rijeku istok|istočno od Londonskog mosta je mjesto gdje se podiže - London Bridge City.[2] Među novijim građevinama ističu se; Peckhamska biblioteka iz 2000., koju je projektirao Will Alsop, za što je dobio nagradu britanskog udruženja arhitekata - Stirling, Vijećnica / City Hall iz 2002., koju je projektirao Norman Foster, u kom stoluje Uprava Greater Londona, Kanadska biblioteka iz 2011. Piers Gougha i neboder Shard (2012), visok 310 metara, kog je projektirao Renzo Piano.[2]
Southwark je 1894. povezan s boroughom Tower Hamlets Mostom Tower a nakon tog i tunelom Rotherhithe (1904-08), odtad su preko Temze izgrađeni i brojni drugi tuneli i mostovi, tako ga mostovi Blackfriars, Southwark i Lambeth povezuju sa Westminsterom i Lambethom.[2]
Novi Londonski most iz 1973. sagrađen je kao zamjena za most iz 1825. (proširen 1902.). Stari most je prodan i isporučen američkom gradu Lake Havasu u Arizoni.[2]
Najnoviji pješački Milenijski most iz 2000. povezuje Southwark i City of London.[2]
Veliko raskršće znano kao - Elephant and Castle (po gostionici) je glavni ulaz u London.[2]
Od obrazovnih i kulturnih institucija u Southwarku djeluju Koledž Dulwich (osnovan 1619.), Galerija slika Dulwich (1811.), Galerija južnog Londona (1891.), Muzej Cuming (1906.), Muzej dizajna (1989.) i Tate Modern (2000.). U Southwarku djeluje i plesni ansambl Siobhan Davies.[2]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 „United Kingdom: Greater London” (engleski). City population. Pristupljeno 15. 01. 2017.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 „Southwark” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 15. 01. 2017.
- ↑ „Greater London” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 15. 01. 2017.
