Cijanogen
Cijanogen | |||
---|---|---|---|
IUPAC ime | |||
Drugi nazivi | |||
Identifikacija | |||
CAS registarski broj | 460-19-5 | ||
PubChem[4][5] | 9999 | ||
ChemSpider[6] | 9605 | ||
EINECS broj | |||
UN broj | 1026 | ||
MeSH | |||
ChEBI | 29308 | ||
RTECS registarski broj toksičnosti | GT1925000 | ||
Bajlštajn | 1732464 | ||
Gmelin Referenca | 1090 | ||
Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
Svojstva | |||
Molekulska formula | C2N2 | ||
Molarna masa | 52.03 g mol−1 | ||
Agregatno stanje | Bezbojni gas | ||
Miris | opor, bademast | ||
Gustina | 950 mg mL−1 (na −21 °C) | ||
Tačka topljenja |
-28 °C, 245 K, -18 °F | ||
Tačka ključanja |
-21 °C, 252.0 K, -6 °F | ||
Rastvorljivost u vodi | 45 g/100 mL (na 20 °C) | ||
Rastvorljivost | rastvoran u etanolu, etil etru | ||
kH | 1,9 μmol Pa−1 kg−1 | ||
Indeks prelamanja (nD) | 1,327 (18 °C) | ||
Termohemija | |||
Standardna entalpija stvaranja jedinjenja ΔfH |
309,07 kJ mol−1 | ||
Std entalpija sagorevanja ΔcH |
−1,0978 – 1,0942 MJ mol−1 | ||
Standardna molarna entropija S |
241,57 J K−1 mol−1 | ||
Opasnost | |||
Podaci o bezbednosti prilikom rukovanja (MSDS) | inchem.org | ||
EU-klasifikacija | F+ T N | ||
EU-indeks | 608-011-00-8 | ||
NFPA 704 | |||
R-oznake | R12, R23, R50/53 | ||
S-oznake | (S1/2), S16, S33, S45, S63 | ||
Eksplozivni limiti | 6.6–42.6% | ||
Srodna jedinjenja | |||
Srodna alkanenitriles | |||
Srodna jedinjenja | DBNPA | ||
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala | |||
Infobox references |
Cijanogen je hemijsko jedinjenje sa formulom (CN)2. On je bezbojni, toksični gas opornog zadaha. Ovaj molekul je pseudohalogen. Cijanogenski molekuli se sastoje od dve CN grupe - analogno diatomskim halogenim molekulima, kao što je Cl2, ali ima daleku manju oksidacionu sposobnost. Dve cijano grupe su vezane zajedno na njihovim atomima ugljenika: N≡C−C≡N, mada su i drugi izomeri poznati.[7] Pojedini derivati cijanogena se takođe nazivaju "cijanogen" čak i kad sadrže samo jednu CN grupu. Na primer cijanogen bromid ima formulu NCBr.[8]
Cijanogen je anhidrid oksamida:
- H2NC(O)C(O)NH2 → NCCN + 2 H2O
Oksamid se proizvodi iz cijanogena hidrolizom:[9]
- NCCN + 2 H2O → H2NC(O)C(O)NH2
- ↑ 1,0 1,1 „oxalonitrile (CHEBI:29308)”. Chemical Entities of Biological Interest. UK: European Bioinformatics Institute. 27. 10. 2006.. Main. Pristupljeno 6. 6. 2012.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards. Department of Health and Human Services, Centers for Disease Control, National Institute for Occupational Safety & Health. September 2007. str. 82.
- ↑ 3,0 3,1 The Merck Index (10th izd.). Rahway, NJ: Merck & Co.. 1983. str. 385.
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846.
- ↑ Ringer, A. L.; Sherrill, C. D.; King, R. A.; Crawford, T. D. (2008). „Low-lying singlet excited states of isocyanogen”. International Journal of Quantum Chemistry 106 (6): 1137–1140. Bibcode 2008IJQC..108.1137R. DOI:10.1002/qua.21586.
- ↑ Hartman, W. W.; Dreger, E. E. (1931), „Cyanogen Bromide”, Organic Syntheses 11: 30; Coll. Vol. 2: 150
- ↑ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd izd.). Oxford: Butterworth-Heinemann. str. 320-321. ISBN 0080379419.
- NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards. Department of Health and Human Services, Centers for Disease Control, National Institute for Occupational Safety & Health. September 2007. str. 82.
- The Merck Index (10th izd.). Rahway, NJ: Merck & Co.. 1983. str. 385.