Babilonsko ropstvo
Za ostala značenja, vidi Babilonsko ropstvo (razvrstavanje).
Babilonsko ropstvo, babilonsko sužanjstvo ili babilonsko progonstvo, je naziv koji se obično koristi za deportaciju i progonstvo Židova iz drevnog Kraljevstva Juda u Babilon od strane Nabukodonosora u 6. vijeku pne. Ropstvo i kasniji povratak u Izrael su ključni događaji u historiji Židova i judaizma, te su imali dugoročne posljedice na razvoj moderne jevrejske kulture i običaja.
Kraljevstvo Juda (hebrejski: מַלְכוּת יְהוּדָה, moderni: Malḫut Yəhuda tiberijski: Malḵûṯ Yəhûḏāh) (cca. 930. pne.–586. pne.), često navođeno kao "Južno kraljevstvo,"[1] bila je jedna od država-nasljednica "Ujedinjene Monarhije." Pleme Juda je kralja Davida izabralo da vlada nad njima, te je Davidijanska loza preživjela 350 godina, sve dok kraljevstvo godine 586. pne. nije uništilo Babilonsko Carstvo pod Nebuzar-adan, kapetanom tjelesne garde Nabukodonosora.[2] Tada je uništen i Prvi hram u Jeruzalemu. Već prije toga su Babilonci bili zauzeli Jeruzalem te prognali judejsko plemstvo i vodeće građane.[3] Nakon što je Babiloniju osvojilo Perzijsko Carstvo godine 539. pne., perzijski vladar Kir Veliki je Židovima dozvolio da se vrate u svoju domovinu, a 40.000 njih je iskoristilo tu priliku, o čemu govore biblijske priče o Joahinu, Ezri i Nehemiji.
Babilonsko progonstvo i povratak u Izrael se u vjerskom smislu smatra jednim od ključnih događaja u odnosu Boga i njegovog izabranog naroda - Izraela. Isto kao što su bili predodređeni da padnu u ropstvo a potom budu izbavljeni iz Egipta, Izraeliti su bili predodređeni za Božju kaznu u obliku Babilonaca, od kojih su ponovno izbavljeni. Babilonsko ropstvo je zbog toga imalo značajan uticaj na razvoj judaizma i židovske kulture, što uključuje promjene u hebrejskom pismu te promjene u ritualima i običajima židovske vjere.
Ovaj period je karakterizirala pojava posljednjih velikih biblijskih proroka kao što je Ezekijel, a nakon čega je Tora dobila veliku važnost u ždiovskom životu.[4] Ovaj je proces koincidirao s pojavom pisara i mudraca kao židovskih vođa (v. Ezra i farizeji).
Prije progonstva, narod izraela se organizirao po načelu plemena; nakon toga su organizirani u klanove, s time da je pleme Levi zadržalo posebnu ulogu. Nakon babilonskog ropstva, ustanovile su trajne i brojne zajednice Židova izvan Zemlje Izraelove, pa se tako taj događaj smatra početkom "Židovske dijaspore."[5]
- ↑ Kako bi se razlikovalo od "Sjevernog Kraljevstva" Izrael
- ↑ 2 Kraljevima 25:8-21.
- ↑ Danijel 1:1-6; cf. 2 Ljetopisi 36:6-7; također 2 Kraljevi 24:10-16.
- ↑ Prema historijsko-kritičkim proučavateljima Biblije, biblijski tekstovi su upravo u to vrijeme bili uređeni i obrađeni, te je započela kanonizacija Biblije kao najvažnijeg teksta za sve Židove.
- ↑ Alternativni pogledi, pak, smatraju da je ona zapravo započela sa asirskim progonstvom Židova.
- Yohanan Aharoni & Michael Avi-Yonah, "The MacMillan Bible Atlas", Revised Edition, pp. 96–106 (1968 & 1977 by Carta Ltd).
- The Babylonian Exile Arhivirano 2011-07-28 na Wayback Machine-u - Crash Course in Jewish History
