Nesebar

Nesebar; bug. Несебър
	; Stari deo Nesebara
Osnovni podaci
Država	Bugarska
Oblast	Burgaska oblast
Stanovništvo
Stanovništvo (2005)	22.311
Položaj
Koordinate	42°39′33″N 27°43′42″E / 42.659167°N 27.728333°E
Nadmorska visina	5 m
	Nesebar Nesebar (Bulgaria)
Ostali podaci
Veb-strana	www.nessebarinfo.com

Koordinate: 42° 39′ 33" SGŠ, 27° 43′ 42" IGD

Nesebar (bug. Несебър), prethodno poznat kao Mesembrija (grčki: Μεσημβρια) a još pre toga kao Menebrija, je drevni grad na crnomorskoj obali Bugarske, u opštini Nesebar u Burgaskoj oblasti.

U savremeno doba Nesebar je glavna turistička atrakcija u području s brojnim hotelima i velikom „Sunčanom obalom“ koje se nalazi odmah severno od Nesebara.

Nesebar je u nekoliko prilika bio granica ugrožene imperije i zbog toga je grad s bogatom istorijom. Stari deo grada nalazi se na poluostrvu povezanom s obalom zemljouzom izgrađenim ljudskom rukom, i u njemu se nalaze dokazi osvajanja različitih civilizacija.

Bogatstvo istorijskih građevina su bili razlog da UNESKO uključi Nesebar na spisak Svetske baštine 1983. godine.

Panoramski pogled na Nesebar

Istorija

Prvobitno tračko naselje poznato kao grad Menebrija postalo je grčka kolonija početkom 6. veka pne., koja je postala važan trgovački centar. Ostaci iz helenističkoh perioda, uključuju akropolj, Apolonov hram i agoru. Zid koji je činio deo grčke fortifikacije još se mogu videti na severnom delu poluostrva.

Grad je pao pod rimsku vlast 71. godine pne., ali je nastavio da uživa privilegije kao što je pravo da kuje svoj vlastiti novac. Potom je bio jedno od važnih uporišta Vizantijskog carstva od 5. veka nadalje, oko koga su se borile Vizantija i Bugarska. Godine 812. osvojio ga je Kan Krum posle dvonedeljne opsade.

Najvažniji spomenici iz srednjeg veka su Stara Mitropolija iz 9. veka, bazilika bez transepta; crkva svete Device Marije iz 10. veka i Nova Mitropolija iz 11. veka, koja je dograđena i ulepšana u 18. veku. U 13. veku i 14. veku izgrađen je značajan broj crkava: svete Teodore, svete Paraskeve, Svetog Mihaila i Gavrila i Svetog Jovana Aliturgetosa.

Otomansko osvajanje grada, 1453, označilo je početak opadanja, ali je ostalo njegovo arhitektonsko nasleđe, koje je od 19. veka obogaćeno izgradnjom drvenih kuća u „istočnorumelijskom grčkom stilu“, tipičnom za bugarsku crnomorsku obalu toga perioda.