Ossessione (sh. ''Opsesija'') je italijanski crno-bijeli film snimljen 1943. u režiji Luchina Viscontija, kome je predstavljao režijski debi, najpoznatiji po tome što se često navodi kao prvo ostvarenje italijanskog neorealizma.

Ossessione
Massimo Giroti i Clara Calamai u sceni filma
RežijaLuchino Visconti
ScenarioLuchino Visconti
Mario Alicata
Giuseppe De Santis
Gianni Puccini
PredložakThe Postman Always Rings Twice; autor:
James M. Cain
UlogeClara Calamai
Massimo Girotti
Dhia Cristiani
MuzikaGiuseppe Rosati
FotografijaDomenico Scala
Aldo Tonti
MontažaMario Serandrei
DistribucijaIndustrie Cinematografiche Italiane
Datum(i) premijere
16. 5. 1943 (1943-05-16)
Trajanje140 min.
Jezikitalijanski

Radnja se temelji na romanu Poštar uvijek zvoni dvaput američkog pisca Jamesa M. Caina, ali je radnja iz SAD (s kojom je tada Italija bila sukobljena u drugom svjetskom ratu) premještena u Italiju. Protagonist, čiji lik tumači Massimo Girotti je Gino, fizički privlačni skitnica koji upoznaje Giovannu (čiji lik tumači Clara Calamai), suprugu situiranog, ali starijeg i vječno pijanog vlasnika restorana. Radnja prikazuje kako njih dvoje otpočinju ljubavnu vezu i odlučuju likvidirati muža inscenirajući smrt u prometnoj nesreći, te kako će njihov plan dovesti do tragičnih posljedica.

Visconti je u svom filmu kroz naoko rutinsku priču o zabranjenoj ljubavi i zločinima iz strasti dao nimalo sentimentalan i romantičan prikaz svakodnevnice u italijanskoj provinciji, potpuno različit od eskapističkih filmova bijelih telefona koji su dominirali u fašističkom periodu. Iako je uspio zaobići cenzuru, nakon premijere je film osuđen ne samo iz redova fašističke vlasti, nego i Katoličke crkve zbog navodnog promoviranja nemorala. U jesen 1943. je film službeno zabranila vlast novoproglašene Italijanske Socijalne Republike te naložila uništenje svih primjeraka, čuvanih u Milanu koji se našao pod njenom vlašću. Vischonti je uz dosta napora uspio sačuvati jednu kopiju. Nakon rata je, pak, njegovu distribuciju spriječio spor sa Cainom oko autorskih prava, a zbog koga je u SAD prikazan tek 1976. godine. Iz tih razloga se često navodi kako je italijanski neorealizam počeo s Rosselinijevim filmom Rim, otvoreni grad dvije godine kasnije.

Vanjske veze

uredi