Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα συναισθήματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα συναισθήματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 4 Ιουνίου 2019

Συνταγή επιτυχίας για εξετάσεις-Πάνω απ' όλα Ψυχραιμία στις εξετάσεις (επανάληψη)



(επανάληψη από την πρώτη δημοσίευση
 https://salograia.blogspot.com/2011/05/blog-post_09.html)
................................................................
...................................................................................................

Αγαπημένο μου

σε είδα τις προάλλες- εκεί στα σκαλιά της Γεροκωστοπούλου, στην Πάτρα που τρεις ώρες τα λέγαμε- ότι είχες  άγχος  για  τις πανελλαδικές εξετάσεις ...


Δυο λόγια, μόνο, σου γράφω- εκ της μικρής μου εμπειρίας προερχόμενα.

Οι εξετάσεις δεν είναι δα και η Ημέρα της Μελλούσης Κρίσεως, 
ώστε να σε  καταβροχθίζει,  της αρκούδας το άγχος!

Ένα απλό συμβεβηκός-επί της ουσίας- αποτελούν και οι εξετάσεις.

Δεν κρίνεται η ποιότητα της ζωής και του μέλλοντός σου, από δαύτες, σε παρακαλώ, πίστεψέ με.

-Εντάξει.

-Έχεις βάλει στόχους:  
Σεβαστοί και νόμιμοι.
Έχεις αποδυθεί σε  μια δυνατή προσπάθεια, διαβάζοντας, 
αγρυπνώντας, στερώντας τον εαυτό σου, από πολλά χατιράκια, 
που σε κάθε  άλλη περίπτωση θα του έκανες.

Εντάξει. 
Μέχρις εδώ όλα καλά και κατανοητά. 

-Από κεί και μετά, όμως,  αν επιτρέψεις το άγχος να σε κατακλύσει, υπάρχει φόβος,
μαντάρα να γίνει το σύστημα, διότι ο εγκέφαλος μπορεί ή να πάθει υπερκόπωση, ή να μπλοκαριστεί απ' το άγχος και να μην αποδώσει.

-Και μεις είχαμε  κάποτε πανελλήνιες,  μα δεν κάναμε κι έτσι,  για Όνομα! 
-Και ο ανταγωνισμός ήταν, επίσης, μεγάλος.


-Και η ύλη που διαβάζαμε  απροσδιόριστη και τεράστια.

-Αλλά τότε τα μήντια δεν μεγαλοποιούσαν τόσο το ζήτημα, 
και μεις δεν ήμασταν πανικόβλητοι.

-Θυμάμαι τον καθηγητή Ανδρακάκο στο Φροντιστήριο του Μπελεζίνη στα Εξάρχεια
 που σοφά συμβούλευε τους μαθητές, να μην κοιτάξουν εφημερίδες,  την επομένη των εξετάσεων.

Να μην εξετάσουν την επαύριον- τι έγραψαν και τι δεν έγραψαν.

-Πάρτε τις εφημερίδες, 
και κοιτάξτε τες 
-μ ε τ ά ...το τέλος  των διαγωνισμών, 
σοφά,
μας συμβούλεψαν.


Πού να ακούσει την ώριμη συμβουλή, το ξερό μας κεφάλι!
-Όοοοχι! 


Δεν ξέρει

[η καθηγητάρα - εν έτει 1971- στο Αμερικάνικο Κολέγιο]

ο Ανδρακάκος.
Εγώ ξέρω, το βούρλο, καλύτεραααα!


-Και παίρνεις τότε την εφημερίδα, την επαύριον, λατρεμένο μου, το θυμάσαι;

-Το θυμάμαι!

-Και τι βλέπεις, στην εφημερίδα;

-Βλέπω,  ότι είχα πέσει εντελώς έξω στο θέμα της έκθεσης- μαύρα μου μακαρούνιαααα!

Σου θυμίζω ότι έδιναν εκτενές  αρχαίο ρητό, να το μεταφράσουμε, δηλαδή να καταλάβουμε
τι στον κόρακα έλεγε, και μετά, να το αναπτύξουμε ως δοκίμιο- ωιμέ ωιμέ...πως τα σιχαινόσουνα
και συ, τα δοκίμια, θυμάσαι;


-Τι εφιάλτης, να αναμασάς δοσμένες κοινοτοπίες, Χριστούλη μου! 
Μόνο εφιάλτης; Κόλαση σκέτη.

-Ε, αφού απ' την εφημερίδα είδα ότι έπεσα τ ε λ ε ί ω ς έξω στο θέμα της έκθεσης
( άλλα των αλλουνών έγραφα εγώ, άλλα των αλλουνών ο καθηγητής του φροντιστήριου
 που δημοσίευε η εφημερίς) 
τα έβαψα  μαύρα, κατάμαυρα, και άρχισα  νοερά να ολοφύρομαι 
-κοινώς να μαλλιομαγουλοτραβιέμαι:

 "Πάει! Μηδέν παίρνω στην έκθεσηηηηηη!"- κρουνηδόν τα δάκρυα στις ντροπαλές παρειές  μου. 

Και παραιτήθηκα από κάθε επόμενη προσπάθεια διαβάσματος- το ανεγκέφαλο.

Στα επόμενα μαθήματα δεν έκανα την παραμικρή επανάληψη- εκείνες τις κρίσιμες   μέρες. 

Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, με γουρλωμένα από κατάπληξη μάτια, είδα   
είχα πάρει πολύ καλό  βαθμό στην έκθεση, πλην, με τα λοιπά τα μαθήματα, χωρίς μια επανάληψη, χωρίς μια προσοχή, δεν πήγα τόσο καλά και έμεινα για δύο μόρια- απέξω...

-Πάρε πέντε, ζωντόβολο να μη στα χρωστάω...

-Γι αυτό, τώρα, εξ εμπειρίας, κράζω  αγαπητικά:

- Για Όνομαααα! 
ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ, την επομένη,  τις φάκεν  ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ, ούτε το Ίντερνετ(μόνο τη Σαλογραία )!

Προστάτεψε τον εαυτόν σου.

-ΜΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ, ούτε  ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ.

-Άστοοοοοοο! "ό γέγονεν, γέγονεν" που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών," ό,τι έγινε έγινε", δηλαδή! 

Γράψε ό,τι γράψεις, σημείωσε- αν θες-  τι έγραψες, αλλά έλεγξέ το- ΜΕΤά!

 Μετά την ό λ η   διαδικασία. 

Είναι σημαντικότατο, να προφυλάξεις τα συναισθήματά σου, 
από πτώση,  είτε εξ αιτίας  αληθινών, είτε εξ αιτίας  φανταστικών αποτυχιών, καταλαβαίνεις;!

-Το φώναζε τότε,  κι  ο σοφός Ανδρακάκος, εσύ δεν τον άκουσες.
 Το πλήρωσες βόϊδι! 

-Τη δεύτερη χρονιά που έδωσες, ήξερες τι θα κάνεις.
Και πέρασες τότε.


-Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
 Πάλι καλά! 

Τι χαρά Παναγία μου!

-Δεν κοιμήθηκες -από τη χαρά σου- όλη τη νύχτα! 

....................................................

Μια πρακτική συμβουλή ακόμα: 
Καλή διατροφή
(εξάπαντος δυο αβγουλάκια καθημερινά τονώνουν τη μνήμη, 
ζάχαρη για τον εγκέφαλο επίσης
-μακριά απο αλκοόλ,  το αλκοόλ εις το πυρ το εξώτερονννν! )

Και ως γενικότερη  στάση ζωήςκράτα τούτο:

Να αγωνίζεσαι φιλότιμα, 
σαν όλα να εξαρτώνται από σένα 

και να είσαι ειρηνικός,
σαν  ό λ α να  εξαρτώνται από τον Κύριο,


διότι πραγματικά 
τα ΠΑΝΤΑ εξαρτώνται από τον Κύριο, πουλάκι μου, 
θέλω να με πιστέψεις! 


Αξέχαστη έχει μείνει-τότε στο φροντιστήριο- η περίπτωση  κοπανατζή νεαρού, που ήθελε μεν,
να περάσει ιατρική αλλά βαριόταν να κουραστεί,  διότι...τον απασχολούσαν οι... γκόμενες, οι πρώην και οι επόμενες.

Πήγε στις εξετάσεις, ωστόσο.

Δεν ήξερε τα θέματα(η αδιαβασιά του χτύπαγε κόκκινο) 
και παρέδωσε τέσσερις  ολόλευκες,  κόλλες-παρθένες- πάντα οι παρθένες εξάλλου του άρεσαν!

Το ανακοίνωσε και  στο φροντιστήριο, γελώντας.

Τότε είχε πρωτοξεκινήσει η μηχανοργάνωση στους υπολογιστές. 

Κανονικά έπρεπε να πάρει μηδέν εις εκάστην εξέτασιν. 

Από λάθος των υπολογιστών, αντί να πάρει μηδέν, πήρε είκοσι σε κάθε μάθημα!

Κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό, από την έκπληξη και τη χαρά του,  
όταν έμαθε 
ότι πέρασε 
π ρ ώ τ ο ς, με τέσσερα εικοσάρια, 

στην ιατρική της Αθήνας!

Μετά απ' τ' ανέλπιστο, υπέροχο σόκ,   
φιλοτιμήθηκε μέχρι αηδίας  και έγινε πράγματι, φοιτητής ιατρικής,  άριστος στη συνέχεια.
Γι αυτό σου λέω: Δεν δικαιούσαι να μουρμουράς, απαισιόδοξα. 

Δεν δικαιούσαι, να μεμψιμοιρείς,
εφόσον  η πληροφορία είναι ά π ε ι ρ η.


Ποτέ, ανθρωπίνως  δεν θα   διαθέτεις ό λ η την υπάρχουσα πληροφορία
-όσο τζίνι και αν θεωρείσαι,  

όσα κουμπιουτεροπαιχνίδια μυστηρίου,   με άκρα επιτυχία και αν περαίωσες- επειδή, 
 ποτέ  δεν ξέρεις πότε  θα υπεισέλθει στο σύστημα της δικής σου ζωής, 
ένας άγνωστος παράγοντας "χι", 
που θα τα αναστρέψει όλα, υ π έ ρ σου.

Απαγορεύεται, λοιπόν- δια ροπάλου-  κάθε αρνητική σκέψη,
ειδικά σε  αυτή την περίοδο, 
αλλά και γενικότερα, περιστέρι μου.

Οι αρνητικές σκέψεις, απαγορεύονται-δια ροπάλου-
διότι αποτελούν εμπόδια 
στην ευλογία, που οι ουρανοί
 -μπορούν και  επιθυμούν- 
να σου στείλουν, 
να το θυμάσαι! 


(Το σημειώνει και με τα υπέροχα δικά του λόγια, στην Καθολική  Επιστολή του, ο Άγιος  Αδελφόθεος Ιάκωβος, τα ξεπατίκωσαν οι νεοποχίτες και  τα πουλάνε  για καινούργια, την σήμερον
...................................................................

Με ρωτάς τώρα:
πώς να ελέγξεις τις αρνητικές σκέψεις που σε ταράζουν και σε γεμίζουν φόβο και άγχος;

Απάντηση:
λέγοντας, έστω και  σαν ρομποτάκι όλες τις μέρες των εξετάσεων, ενδιάμεσα σε κάθε κενό χρόνου που δεν είναι διάβασμα, ακόμη και όταν πέφτεις για ύπνο, ακόμη και πριν ξυπνήσεις εντελώς, ακόμα και μέσα στον ύπνο σου,  επαναλαμβανόμενα τη νοερά αγία  προσευχή, των σοφών και αγίων μοναχών-καλογέρων:

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον".

Μέσα σε αυτή τη λέξη "ελέησον
κρύβονται ό λ ε ς οι δωρεές, της ψυχής και του σώματος, 
που ένας άνθρωπος θα μπορούσε να λάβει.

Για να λάβεις αγαπημένο μου, πρέπει πρώτα, ενθέρμως, επιμόνως, να το ζητήσεις!

-Γιατί επιλέγω μικρή νοερά προσευχή καί όχι άλλες μεγάλες;

-Επειδή με τη μικρή, τη σύντομη προσευχή, 
ε σ τ ι ά ζ ε τ α ι καλύτερα ο νους,  
δεν διαχέεται, και ηρεμεί το συναίσθημα πιο εύκολα.

Δεσμεύοντας το νού με προσευχή,
 
δεν του επιτρέπεις να σκέφτεται άλλα κακά και αρνητικά, 
επειδή ο νούς στο κάθε κλάσμα του χρόνου
έχει δυνατότητα για μία  μόνο επιλογή σκέψης 

[σου τα εξηγούσα στην παλαιότερη ανάρτηση, πάτα στον υπογραμμισμένο σύνδεσμο να την διαβάσεις]

η οποία στη συνέχεια γεννάει αυτομάτως και το ανάλογο συναίσθημα.
-Αγχωτική σκέψη-έστω και ανεπαίσθητη- γεννάει αγχωτικό συναίσθημα. 

-Σκέψη πίστης και προσευχής, γεννάει ειρήνη και δύναμη στην ψυχή.

Οι άγιες λέξεις τις προσευχής- ακόμα και αν κάποιος δεν πιστεύει  πολύ συνειδητά στον Αναστημένο Θεάνθρωπο Ιησού- έχουν τη δύναμη να επηρεάζουν το υποσυνείδητο και την ύπαρξη θετικά, ζωηφόρα.

Μια καλή δοκιμή, θα σε πείσει, αγαπημένο μου. 
Ναι, δεν είναι μόνο θέμα τεχνικής η προσευχή,
είναι και άλλα πράγματα, αλλά αυτό δεν θα το συζητήσουμε στην παρούσα.

Τα εξήγησα εκτενέστερα σε παλιότερη ανάρτηση 
για τα νήματα των σκέψεων συναισθημάτων σε σχέση με την προσευχή όποτε μπορείς, ρίξε  ματίτσα..)
...................................................................

Κάνε, εσύ, το καλύτερο που μπορείς και, αυτό που α λ η θ ι ν ά πρέπει να λάβεις, 
η δύναμη του Θεού, θα στο δώσει.

Γίνονται   θαύματα απ' τη θεία επέμβαση- πάμπολλα- 

αρκεί  οι άνθρωποι  να  πράττουν
αυτό που περνάει απ'το χέρι τους, 
με συνέπεια και ελπίδα.

Θα το ξαναπώ το λατρεμένο μου ρητό:

"Ει δύνασαι πιστεύσαι ΠΑΝΤΑ δυνατά τω πιστεύοντι"

Μέχρι και να αριστεύσεις!


Σε φιλώ και σε εύχομαι εν Κυρίω, 
περιμένοντας 
της χαράς τα κεράσματα!

Ευανθία η Σαλογραία 

(κι αν ζουλήξεις περιστεράκι μου πάνω στην υπογραφή,  θα βρεθείς  σε ανάρτηση με θαύμα σωτηρίας στρατιώτη από τον Άγιο Γεώργιο, μου τα εξιστόρησε λεπτομερώς, ο καπετάνιος -εγγονός- εκείνου του αιχμάλωτου -στη Μικρασιατική Καταστροφή-, στρατιώτη)

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Τα νήματα των σκέψεων συναισθημάτων και η προσευχή (επανάληψη)



(επανάληψη από https://salograia.blogspot.gr/2009/10/blog-post_05.html )
...........................................................................

Σου έλεγα τις προάλλες, αγαπημένο μου, για τη μοναδικότητα της επιλογής που έχει ο καθένας μας.

Ίσως διότι ο Δημιουργός είναι Ένας, να έβαλε αυτή τη σφραγίδα της 
Μονα(ς)-δικότητας πάνω σε ό,τι επιχειρούν ή σκέφτονται τα πλάσματά Του. 
Και η κάθε μας σκέψη ειναι μοναδική, στο κλάσμα του χρόνου.

Και από τη σκέψη συνειδητή ή ασυνείδητη, ξεπηδάνε τα συναισθήματα, που σαν νήματα πολύχρωμα ενεργειακά, διαρρέουν όλο το σώμα μας- μέχρι το μικρότερο κύτταρο- και φτιάχνουν την υγεία ή την αρρώστια μας, τόσο αυτήν της ψυχής, όσο και εκείνη του σώματος. 

Συνειδητοποιώντας τη δύναμη της σκέψης κατάλαβα -με κάμποση καθυστέρηση είν'αλήθεια και μέσα από πολλά, νευροψυχολογικού περιεχομένου διαβάσματα - τη δύναμη και αξία της προσευχής. 

Για χρόνια ατελείωτης ραστώνης - θα το ομολογήσω με κόκκινα από τη ντροπή μάγουλα και χαμηλοβλεπούσικο ύφος- νόμιζα ότι η προσευχή συνιστούσε ένα πώς να το πώ;ένα σαν εθιμικό μπούρου μπούρου που το γρυλίζανε οι κακόφωνοι ψάλτες της μικρής πόλης όπου μεγάλωσα, οι ψυχροί και αδιάφοροι επαγγελματίες παπάδες και γριές αγράμματες, ανεγκέφαλες, που κάτι έπρεπε να ψιθυρίζουν μέσα στη μοναξιά τους, για να μην αποτρελαθούν, σεργιανίζοντας σαν τα φαντάσματα στα σκοτεινά, εγκαταλελειμμένα τους σπίτια, λίγο πριν γκρεμιστούνε. 

Φάνταζε στα μάτια μου, και σαν λεκτικός ψυχαναγκασμός η προσευχή, που τον απάγγελλαν φοβισμένα και προληπτικά ανθρωπάκια, προσπαθώντας με τη χρήση του ψυχαναγκασμού, να αισθανθούν ασφαλέστερα. 

Τέλος πάντων, η προσευχή, δεν μου φαινόταν και τόσο απαραίτητη, για μορφωμένους, ισορροπημένους, ώριμους ανθρώπους που είχαν την έντιμη ζωή τους, στρωμένη .
-Εντάξει. 
Ίσα με πέντε λεπτά προσευχής την ημέρα, έτσι για να συνεχίζεται μια παράδοση που πήραμε απο τους προγόνους, ήταν καλό, αλλά να μην το παρακάνουμε κιόλας που λέει και η αναιδής παροιμία. 
Θυμάσαι;
<Το πολυ Κύριε Ελέησον το βαριέται και ο Θεός!>
-Το βαριέται;
-Δεν ξέρω για το Θεό, εγώ πάντως το βαριόμουνα!

Μέχρι ύπνου βαθέος! 

Και όλο χασμουριόμουνα και κοίταγα το ρολόι να δω αν τελειώνει καμιά φορά αυτή η μακροσκελέστατη στις εκφωνήσεις της, Θεία Λειτουργία, στην οποία πήγαινα επειδή έτσι έκαναν όλοι, επειδή έτσι έπρεπε, χωρίς να διανοούμαστε άν άξιζε τον κόπο, τόσος μαζοχισμός από μέρους μας.
Δεν είχε προκύψει ακόμα, ελεύθερη σκέψη και προοδευτικές αντιλήψεις στη μικρή κοινωνία μας.
Στενά τα μυαλά μας, ίδια με βικτωριανούς κορσέδες για πάνυ αφράτες κυρίες...

Και όποιος δεν πήγαινε στην εκκλησία τακτικά , τον έδειχναν περιφρονητικά με το δάχτυλο.

-Και τελικά; 

-Τελικά, ήρθε < μια Κυριακή, μία γιορτή μία πίσημος ημέρα>, που λέει και το δημοτικόν άσμα, λατρεμένο μου, και σαν να άστραψε ένα γλομπάκι μέσα στο μυαλό μου.

Σαν να τραβήχτηκε μια κουρτίνα. 

Σαν να μπήκε στης ψυχής το δωμάτιο, ένα άλλο, γλυκό και ανέσπερο φως. 

Και τότε κατάλαβα, ότι η προσευχή δεν χρειαζόταν εμάς.

Ότι δεν του έκανα χάρη του Θεού, κάθε που προσευχόμουνα.

(Γελάς; Ναι! Τόσο βλάκας ήμουνα! Νόμιζα ότι του και χάρη! ) 

Η φύση του νοός είναι τέτοια που πλέκει συνέχεια αμέτρητα πολύχρωμα νήματα σκέψεων. 
Οι σκέψεις, με τη σειρά τους, αστραπιαία σχεδόν, μετατρέπονται σε συναισθήματα, τα συναισθήματα με τη σειρά τους, μάς πιέζουν σε ενέργειες, υλοποιήσεις και πράξεις.

Γιατί μας προστατεύει η συνεχής, η αδιάλειπτη- ακόμη και στη διάρκεια του ύπνου- προσευχή;

Διότι, δεν μπορώ-ένεκα της κατασκευής του εγκεφάλου μου- στο ίδιο κλάσμα του χρόνου να έχω ταυτόχρονα δυο σκέψεις, μια καλή και μια κακή.

Ούτε κάν δυο καλές ή δυο κακές σκέψεις.

Στο κάθε κλάσμα του χρόνου, μπορώ να έχω μόνο μ ί α σκέψη, και είναι πολύ σημαντικό, αυτό να το θυμούμαι. 


Στο κάθε κλάσμα του χρόνου μου έχω να επιλέξω ανάμεσα στο Μηδέν του θελήματος της Αμαρτίας και στο Ενα του θελήματος του Αγίου Πνεύματος.

Ου δυνάμεθα δυσιν κυρίοις δουλεύειν, ταυτοχρόνως.

Το τόνισε και ο Θεάνθρωπος.

Ή θα λέω στο κλάσμα του χρόνου<Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησόν με> ή στο ίδιο εκείνο κλάσμα του χρόνου, θα σκεφτώ:

<Μωρέ θα της ρίξω ποντικοφάρμακο στον καφέ της παλιοπεθεράς, να γλυτώσω!>

Των αδυνάτων αδύνατον, στο αυτό κλάσμα του χρόνου να έχω δυο σκέψεις, συγχρόνως!

Στο κλάσμα του χρόνου χωράει πάντα μ ί α επιλογή, σκέψης, λόγου, πράξης, και τις προάλλες τα λέγαμε.

Λοιπόν, αν δεσμεύω το κλάσμα του χρόνου μου , με προσευχή, επιτρέπω στο Άγιο Πνεύμα, να έρθει , να με φωτίσει με τη Χάρη Του, να με συγκρατήσει από βλακώδεις ενέργειες και βλαπτικές, που κάνει πάντα ο άνθρωπος, όποτε δρα παρορμητικά, και χωρίς να προσεύχεται.

Αυτό βέβαια, απαιτεί έναν κόπο και ένα πόνο.

Αποτελεί αυτή η αυτοσυγκέντρωση και αυτή η αγαθή βία επί του εαυτού μας, το πιο δύσκολο, πνευματικό έργο-όλοι το ομολογούν.

Οι αμοιβές όμως που δίδει αυτή η πρακτική, επί της ψυχικής υγείας είναι τεράστιες!

Οι αληθινά ευφυείς διαλέγουν το δύσκολο δρόμο, διότι μόνο αυτός, παρέχει ελευθερία και γνήσια ασφάλεια! 

Ο άνθρωπος που προσεύχεται ολόψυχα, που παραδίδεται χωρίς αντίσταση στο θέλημα του Κυρίου, μετέχει στου Κυρίου τη Δύναμη και την Αφθαρσία...

Αν δεν δεσμεύσουμε ευφυώς το νού δια της προσευχής- στο κάθε κλάσμα του χρόνου, θα επιμείνω- ο νούς μπορεί πολύ εύκολα να εκτραπεί σε οδούς σκολιάς, και να μας συντρίψει στη συνέχεια δια των ατόπων επιλογών -που με την παρακίνηση των αρνητικών σκέψεων- δαιμονικών ανεπαίσθητων υποβολών, επιτελέσαμε.

Χωρίς τη δεύσμεση-δια της προσευχής- του νοός -το κάθε κλάσμα του χρόνου- δια της επικλήσεως του Θείου Ονόματος, δια της επικλήσεως των θείων λόγων και σοφών νοημάτων, γινόμαστε πολύ εύκολα- εκ δεξιών και εξ αριστερών που λένε οι Πατέρες- έρμαια στις διαλυτικές δυνάμεις του μίσους, και των δαιμόνων των ποικίλων παθών που μας σέρνουν αλυσόδετους μέσα σε απαραμύθητο υπαρξιακό πόνο, αιώνιο!

Η προσευχή, εν τέλει, δεν χρειάζεται εμάς.

Το κατάλαβα πιά, λατρεμένο μου.

Εμείς, χρειαζόμαστε την ενοποιό και αγιαστική, και ισχυροποιό, ενέργεια της προσευχής, κατεπειγόντως! 

"Μνημονευτέον Θεού δεί ή αναπνευστέον", είπε ο Άγιος του Θεού.

Δεν είναι σχήμα λόγου.

Μακάριος όποιος το νιώσει και το εφαρμόσει.

Θα αγάλλεται νυν και εις τους αιώνας των αιώνων, αμήηηην!

Ευανθία η Σαλογραία