irrumo

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: irrumā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	irrumō	irrumor	irrumem	irrumer	—	—
	2 p.	irrumas	irrumāris	irrumes	irrumēris	irrumā	irrumare
	3 p.	irrumat	irrumātur	irrumet	irrumētur	—	—
Plur.	1 p.	irrumāmus	irrumāmur	irrumēmus	irrumēmur	—	—
	2 p.	irrumātis	irrumāmini	irrumētis	irrumēmini	irrumāte	irrumamini
	3 p.	irrumant	irrumantur	irrument	irrumentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	irrumābam	irrumābar	irrumārem	irrumārer
	2 p.	irrumābas	irrumabāris	irrumāres	irrumarēris
	3 p.	irrumābat	irrumabātur	irrumāret	irrumarētur
Plur.	1 p.	irrumabāmus	irrumabāmur	irrumarēmus	irrumarēmur
	2 p.	irrumabātis	irrumabamini	irrumarētis	irrumarēmini
	3 p.	irrumābant	irrumabantur	irrumarent	irrumarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	irrumābo	irrumabor	—
	2 p.	irrumābis	irrumaberis	irrumāto
	3 p.	irrumābit	irrumabitur	irrumāto
Plur.	1 p.	irrumabimus	irrumabimur	—
	2 p.	irrumabitis	irrumabimini	irrumatōte
	3 p.	irrumabuntur	irrumanto

Infīnitivus praesentis actīvi	irrumāre
Infīnitivus praesentis passīvi	irrumāri
Participium praesentis actīvi	irrumāns
Gerundium	irrumandī
Gerundivum	irrumandus, -a, -um

Основа перфекта: irrumāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	irrumāvī	irrumāverim	irrumāveram	irrumāvissem	irrumāverō
	2 p.	irrumāvisti	irrumāveris	irrumāveras	irrumāvisses	irrumāveris
	3 p.	irrumāvit	irrumāverit	irrumāverat	irrumāvisset	irrumāverit
Pl.	1 p.	irrumāvimus	irrumāverimus	irrumāverāmus	irrumāvissēmus	irrumāverimus
	2 p.	irrumāvistis	irrumāveritis	irrumāverātis	irrumāvissētis	irrumāveritis
	3 p.	irrumāvērunt	irrumāverint	irrumāverant	irrumāvissent	irrumāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	irrumāvisse

Основа супина: irrumāt-

Participium perfecti passivi	irrumātus, -a, -um
Participium futuri activi	irrumātūrus, -a, -um
Supinum I	irrumātum
Supinum II	irrumātū

irrumo

Глагол, первое спряжение.

Приставка: ir-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. [ruma]praebere mammas (см. subrumo), sensu obsceno inserere membrum in os alterius (i. aliquem Ctl, M, Priap).

   Bene caca et irrumo medicos.

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??