szezlong
szezlong (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kanapa o długim wąskim siedzeniu z jednym lub dwoma oparciami, na której można odpoczywać w pozycji półleżącej[1]; zob. też szezlong w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szezlong szezlongi dopełniacz szezlongu / szezlonga[1] szezlongów celownik szezlongowi szezlongom biernik szezlong szezlongi narzędnik szezlongiem szezlongami miejscownik szezlongu szezlongach wołacz szezlongu szezlongi
- przykłady:
- (1.1) Spojrzenie jej pada na stolik stojący tuż obok szezlonga i na książkę do nabożeństwa oprawną w kość słoniową.[2]
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. chaise-longue[1] (szezlong)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) chaise longue
- bułgarski: (1.1) шезлонг m
- francuski: (1.1) chaise-longue ż
- hiszpański: (1.1) sofá m tipo imperio, otomana ż, tumbona ż, silla de playa ż
- interlingua: (1.1) chaise longue
- jidysz: (1.1) שעזלאָנג (szezlong) m
- niemiecki: (1.1) Chaiselongue n
- nowogrecki: (1.1) ανάκλιντρο n, σεζλόνγκ ż
- rosyjski: (1.1) кушетка ż
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Hasło „szezlong” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 1214.
- ↑ Bolesław Prus: Lalka
- ↑ 3,0 3,1
Hasło „szeslong” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, Warszawa 1900–1927, s. 609.
