starotestamentowy
starotestamentowy (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik starotestamentowy starotestamentowa starotestamentowe starotestamentowi starotestamentowe dopełniacz starotestamentowego starotestamentowej starotestamentowego starotestamentowych celownik starotestamentowemu starotestamentowej starotestamentowemu starotestamentowym biernik starotestamentowego starotestamentowy starotestamentową starotestamentowe starotestamentowych starotestamentowe narzędnik starotestamentowym starotestamentową starotestamentowym starotestamentowymi miejscownik starotestamentowym starotestamentowej starotestamentowym starotestamentowych wołacz starotestamentowy starotestamentowa starotestamentowe starotestamentowi starotestamentowe nie stopniuje się - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik starotestamentowy starotestamentowi dopełniacz starotestamentowego starotestamentowych celownik starotestamentowemu starotestamentowym biernik starotestamentowego starotestamentowi narzędnik starotestamentowym starotestamentowymi miejscownik starotestamentowym starotestamentowych wołacz starotestamentowy starotestamentowi
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) starotestamentalny
- (2.1) żyd, starozakonny
- antonimy:
- (1.1) nowotestamentowy
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Stary Testament m
- przym. starotestamentalny
- przysł. starotestamentowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Stary Testament + -owy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- duński: (1.1) gammeltestamentlig
- francuski: (1.1) vétérotestamentaire
- hiszpański: (1.1) veterotestamentario
- norweski (bokmål): (1.1) gammeltestamentlig
- rosyjski: (1.1) ветхозаветный
- słowacki: (1.1) starozákonný
- szwedzki: (1.1) gammaltestamentlig
- włoski: (1.1) veterotestamentario
- źródła: