okrucieństwo

okrucieństwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔkruˈt͡ɕɛ̇̃j̃stfɔ], AS: [okrućė̃ĩ ̯stfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• podw. art.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) skłonność do zadawania cierpień ludziom i zwierzętom; zob. też okrucieństwo w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) znęcanie się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. okrutny

przysł. okrutnie

rzecz. okrutność ż, okrutnik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cruelty, atrocity
• arabski: (1.1) شناعة ż, وحشية ż
• esperanto: (1.1) krueleco, feroĉo
• francuski: (1.1) cruauté ż, atrocité ż, brutalité ż, férocité ż
• hebrajski: (1.1) אכזריות (achzarijut)
• hiszpański: (1.1) crueldad ż
• interlingua: (1.1) cruelitate, diaboleria, atrocitate, ferocitate
• jidysz: (1.1) אַכזריות (achzrjus)
• kataloński: (1.1) atrocitat ż, crueltat ż
• norweski (bokmål): (1.1) grusomhet
• rosyjski: (1.1) жесто́кость ż
• turecki: (1.1) zulüm, acımasızlık, gaddarlık
• włoski: (1.1) crudeltà ż, malignità ż, atrocità ż

źródła: