Przejdź do zawartości

nieuchronny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nieuchronny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌɲɛwuxˈrɔ̃nːɨ], ASeuχrõ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.epenteza ł akc. pob.gemin. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, przed którym nie da się uciec, uchronić; któremu nie da się zapobiec, powstrzymać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) To przecież Armia Czerwona - mówiłem sobie - ratuje świat przed hitlerowskim barbarzyństwem, a mnie osobiście przed nieuchronną zagładą[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) nieuchronny los; nieuchronna wojna / śmierć /klęska
synonimy:
(1.1) nieunikniony, konieczny, nieodwołalny, bezwzględny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. nieuchronnie
rzecz. nieuchronność
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ryszard Matuszewski, Alfabet : wybór z pamięci 90-latka, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.