Przejdź do zawartości

kredyt

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA[ˈkrɛdɨt], AS[kredyt] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ekon. odstąpienie określonej wartości w pieniądzach lub w towarach pod warunkiem zwrotu równowartości i odsetek w ustalonym terminie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) kupować na kredyt
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kredytor m, kredytowanie n, skredytowanie n
zdrobn. kredycik mrz
czas. kredytować ndk., skredytować dk.
przym. kredytowy, kredytorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. credito[1] < łac. crēditum → 'pożyczka, dług, wierzytelność'[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 18.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kredyt” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
Hasło „kredyt” w: SJP.pl.
zapisy w ortografiach alternatywnych:
krydit
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ekon. kredyt
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. credito < łac. creditum
uwagi:
źródła: