kamyk

kamyk (język polski)

kamyki (1.2)

kamyk (1.3)

kamyki (1.4)

wymowa:

IPA: [ˈkãmɨk], AS: [kãmyk], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: kamień

(1.2) mały kamień

(1.3) kamień szlachetny, ozdobny, zwłaszcza w biżuterii

(1.4) pion w niektórych grach

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kamyk	kamyki
dopełniacz	kamyka	kamyków
celownik	kamykowi	kamykom
biernik	kamyk	kamyki
narzędnik	kamykiem	kamykami
miejscownik	kamyku	kamykach
wołacz	kamyku	kamyki

przykłady:

(1.2) Już starożytni Grecy puszczali kaczki używając do tego kamyków lub muszelek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kamyczek, kamuszek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kamień m, kamienistość ż, kamieniarz m, kamieniarstwo n

zdrobn. kamyczek m, kamuszek m

czas. kamienować, ukamienować

przym. kamienisty, kamieniarski, kamienny

przysł. kamieniście

związki frazeologiczne:

wrzucać kamyk do ogródka

etymologia:

od prasł. *kamykъ powstałego w wyniku połączenia rzeczownika *kamy → kamień i przyrostka *-kъ → -ek

pierwotnie forma neutralna, jako zdrobnienia zaczęła funkcjonować w późniejszym okresie

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: kamień

• esperanto: (1.1) ŝtoneto; (1.2) ŝtoneto
• kaszubski: (1.1) kamiszk m; (1.2) kamiszk m

źródła: