górnik
górnik (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) zaw. pracownik kopalni zatrudniony przy wydobyciu z ziemi kopalin; zob. też górnik w Wikipedii
- (1.2) daw. mieszkaniec gór[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik górnik górnicy dopełniacz górnika górników celownik górnikowi górnikom biernik górnika górników narzędnik górnikiem górnikami miejscownik górniku górnikach wołacz górniku górnicy depr. M. i W. lm: (te) górniki
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) górnik filarowy • górnik strzałowy • Górnik Konin / Wałbrzych / Zabrze
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) st.pol. antrycharz, bachmistrz, barkmistrz, bergmagister, berkmajster, hasplarz; górn. ciągacz, ciskacz, filarowiec, flekarz, hałdziarz, szybowy, wozak; gw. (Górny Śląsk) cymbrowocz, obersztajger, sztajger, śleper
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- przysłowia: Barbara święta o górnikach pamięta
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- (1.1) nie mylić z: góral
- (1.2) pisane bywało bez kreski nad o, czyli gornik
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: góral
- albański: (1.1) minator
- angielski: (1.1) miner
- arabski: (1.1) عامل منجم m
- baskijski: (1.1) meatzari
- białoruski: (1.1) шахцёр m
- bułgarski: (1.1) миньор m
- chorwacki: (1.1) rudar m
- czeczeński: (1.1) маьӏданхо
- czeski: (1.1) horník m, havíř m
- dolnołużycki: (1.1) górnikaŕ m, górnik m
- duński: (1.1) minearbejder w
- esperanto: (1.1) ministo
- estoński: (1.1) kaevur
- fiński: (1.1) kaivosmies
- francuski: (1.1) mineur m
- górnołużycki: (1.1) hórnik m
- gudźarati: (1.1) ખાણિયો m (khāṇiyō)
- hiszpański: (1.1) minero m
- interlingua: (1.1) minator, minero
- irlandzki: (1.1) mianadóir m
- islandzki: (1.1) námumaður m
- jidysz: (1.1) גרעבער m (greber)
- kazachski: (1.1) кенші
- litewski: (1.1) kalnakasys m, šachtininkas m, kasybininkas m
- luksemburski: (1.1) Biergaarbechter m
- niderlandzki: (1.1) mijnwerker
- niemiecki: (1.1) Bergmann m
- norweski (bokmål): (1.1) gruvearbeider m
- nowogrecki: (1.1) ανθρακωρύχος m, μεταλλωρύχος m
- rosyjski: (1.1) шахтёр m
- słowacki: (1.1) baník m
- szwedzki: (1.1) gruvarbetare
- śląski: (1.1) grubjorz
- turecki: (1.1) madenci
- ukraiński: (1.1) шахтар m, гірник m
- węgierski: (1.1) bányász
- włoski: (1.1) minatore m
- yupik środkowy: (1.1) mainaq
- źródła:
- ↑
Hasła „górnik”, „góral” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 889.
- ↑ Hasło „gornik” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 2, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 751.
- ↑ Barbórka. Prezydent Komorowski odwiedził kopalnię „Bogdanka”. (język polski). wiadomosci24.pl. [dostęp 28 listopada 2012].
górnik (język dolnołużycki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) górnik
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: