frente

frente (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ˈfɾen̦.te]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) czoło

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) przód, front

(2.2) wojsk. front

(2.3) meteorol. front atmosferyczny

przysłówek

(3.1) przeciwko

(3.2) naprzeciwko

odmiana:

(1) lp frente, lm frentes

przykłady:

(1.1) Los obreros se ganan el pan con el sudor de la frente. → Robotnicy zarabiają na chleb w pocie czoła.

(2.1) Gracias a esta victoria, nuestro equipo ha dado un paso al frente. → Dzięki temu zwycięstwu nasza drużyna zrobiła krok w przód.

(2.2) Su abuelo murió en el frente durante la guerra. → Jego dziadek zginął na froncie podczas wojny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) cara, faz, rostro

(2.1) frontis, anverso, delantera, fachada, frontispicio

(2.2) vanguardia, avanzada, avanzadilla, batalla

antonimy:

(1.1) cogote, nuca

(2.1) trasera, espalda

(2.2) retaguardia

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. frontalmente

związki frazeologiczne:

frente a frente → twarzą w twarz • hacer frente → stawić czoło • frente por frente → naprzeciwko, vis-à-vis

etymologia:

łac. frons, frontis

uwagi:

źródła:

frente (język portugalski)

wymowa:

IPA: /'frẽ.tə/

podział przy przenoszeniu wyrazu: fren•te

​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przód, front

odmiana:

(1.1) lp frente; lm frentes

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: