Przejdź do zawartości

dysforia

Przejrzana
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dysforia (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[dɨsˈfɔrʲja], AS[dysforʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. zły nastrój występujący w zaburzeniach psychicznych, samopoczucie nacechowane drażliwością, skłonnością do agresji i czynów impulsywnych; zob. też dysforia w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Stwierdzono, że zaburzenia depresyjne wyrażają się głównie dysforią, a ponadto występują także różnego typu obrazy depresyjne, zwykle jednak o nietypowym obrazie klinicznym.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) euforia
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. dysforyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) gr. δύσφορος (dýsphoros)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Roczniki Pomorskiej Akademii Medycznej im. Gen. Karola Świerczewskiego, w Szczecinie, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Szczecin 1975, s. 198
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) psych. dysforia
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: