decanus
decanus (język łaciński)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) p.łac. przełożony nad dziesięcioma
- (1.2) p.łac. rel. dziekan[1]
- odmiana:
- (1) decān|us, ~i (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik decānus decānī dopełniacz decānī decānōrum celownik decānō decānīs biernik decānum decānōs ablatyw decānō decānīs wołacz decāne decānī
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. decem + -anus
- źródłosłów dla ang. doyen, czes. děkan, franc. doyen, hiszp. deán, hiszp. decano, hiszp. degano, niderl. decaan, niderl. deken, irl. deagánach, katal. degà, niem. Dekan, niem. Dechant, pol. dziekan, port. daião, port. deão, port. decano, prow. degan, ros. декан, rum. decan, st.franc. deien, wenec. degàn, wł. decano
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8.