Przejdź do zawartości

ajent

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ajent (język polski)

[edytuj]
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto wziął coś w wynajem
(1.2) daw. agent[1][2]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikajentajenci
dopełniaczajentaajentów
celownikajentowiajentom
biernikajentaajentów
narzędnikajentemajentami
miejscownikajencieajentach
wołaczajencieajenci
depr. M. i W. lm: (te) ajenty
przykłady:
(1.1) Jeden z angielskich handlowych ajentów nie może wydziwić się taniości buraków i robotnika u nas i tę sferę stosunków przedstawia w barwach tak ponętnych, że zachwyceni kapitaliści nadtamizańscy myślą tu wybudować 20 nowych cukrowni[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ajencja ż
forma żeńska ajentka ż
przym. ajencyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
nie mylić z: agent
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Ajent” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ajent” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ Bolesław Prus, Kroniki, t. 6, s. 359, opracował Zygmunt Szweykowski, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1957.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=ajent&oldid=8418379”