ślamazara

ślamazara (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɕlãmaˈzara], AS: [ślãmazara], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy

(1.1) pot. lekcew. osoba robiąca wszystko powoli, często również nieudolnie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ślamazara	ślamazary
dopełniacz	ślamazary	ślamazar
celownik	ślamazarze	ślamazarom
biernik	ślamazarę	ślamazary
narzędnik	ślamazarą	ślamazarami
miejscownik	ślamazarze	ślamazarach
wołacz	ślamazaro	ślamazary

lub

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ślamazara	ślamazary
dopełniacz	ślamazary	ślamazarów
celownik	ślamazarze	ślamazarom
biernik	ślamazarę	ślamazarów
narzędnik	ślamazarą	ślamazarami
miejscownik	ślamazarze	ślamazarach
wołacz	ślamazaro	ślamazary
ndepr. M. i W. lm: (ci) ślamazarzy

przykłady:

(1.1) Nie dość, że jest ślamazarą, to jeszcze fajtłapą!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) grzebuła, guzdrała, guzdracz, guzdralski, maruda, maruder

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ślamazarność ż

przym. ślamazarny

przysł. ślamazarnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

jid. שלימזל (szlimazl) → nieszczęście, pech lub nieszczęśnik, pechowiec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) slowcoach
• jidysz: (1.1) בלײַענער פֿויגל m (blajener fojgl)
• niemiecki: (1.1) Bummelfritze m
• włoski: (1.1) tardone m

źródła: