Tyfon

Zeus walczący z Tyfonem,
hydria z ok. VI w. p.n.e.

Tyfon (także Tyfeus, Tyfaon bądź Tyfos, gr. Typhō̂n, Typhōeús) – człowiek-smok z mitologii greckiej, najmłodszy syn Gai i Tartarosa. Według innej wersji miał być synem Hery.

• Ale kiedy Tytanów z nieba już Dzeus był wypędził
  syna najmłodszego zrodziła Ziemia ogromna,
  Tyfoeusa - z Tartarem, przez złotą Afrodytę.
  Ręce jego sposobne do czynów siły ogromnej,
  nogi też nieznużone boga silnego; a z ramion
  setka wyrasta głów wężowych smoka strasznego
  językami ciemnymi syczących; z jego zaś oczu
  w tych straszliwych głowach, spod brwi, migotał blask ognia;
  i gdy spojrzał, z głów wszystkich zaraz mu ogień wybuchał;
  dźwięki się także z wszystkich straszliwych głów dobywały
  w głos się niewyrażalny łączące - bo też niekiedy
  dźwięczą, że tylko bogowie mogliby pojąć: niekiedy
  był to głos byka, co ryczy wspaniały, nieposkromiony,
  czasem znowu ryk lwa, co nie zna w sercu litości,
  czasem znów skowyt szczenięcy, po prostu dziw to usłyszeć,
  czasem jak gwizd się rozlegał echem po górach szerokich.
  • Autor: Hezjod, Narodziny bogów (Theogonia), przeł. Jerzy Janowski, Warszawa 1999, s. 53.