Przejdź do zawartości

Zintegrowane środowisko programistyczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anjuta, IDE dla C/C++ w środowisku GNOME

Zintegrowane środowisko programistyczne, IDE (od ang. integrated development environment) – program lub zespół programów (pakiet, środowisko) służących do tworzenia, modyfikowania, testowania i konserwacji oprogramowania.

Programy będące zintegrowanymi środowiskami programistycznymi charakteryzują się tym, że udostępniają złożoną, wieloraką funkcjonalność obejmującą edycję kodu źródłowego, kompilowanie kodu źródłowego, tworzenie zasobów programu (tzn. szablonów/ekranów/okien dialogowych, menu, raportów, elementów graficznych jak ikony, obrazy), tworzenie baz danych, komponentów i innych.

Koncepcje środowiska programistycznego

[edytuj | edytuj kod]

Istnieją różne koncepcje tego, jak powinno wyglądać środowisko programistyczne.

Środowisko jako osobny pakiet oprogramowania

[edytuj | edytuj kod]

Przykłady:

Przykłady innych środowisk, w różnym stopniu wzorowanych na powyższych:

Środowisko zintegrowane z systemem

[edytuj | edytuj kod]

W takiej koncepcji, system operacyjny sam w sobie jest środowiskiem programistycznym, a wszystkie funkcje są z nim zintegrowane.

Przykłady:

Rozwiązania pośrednie

[edytuj | edytuj kod]

Przykłady:

  • Emacs – tekstowy edytor, zintegrowany z Uniksem, maszyna lispowa i system graficzny udostępniający funkcjonalność podobną do tradycyjnych, graficznych IDE.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]