Przejdź do zawartości

Zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

D65

Zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, zespół DIC (ang. disseminated intravascular coagulation, DIC) – zespół chorobowy polegający na wtórnej do wielu chorób aktywacji kaskady krzepnięcia i wytworzenie licznych mikrozakrzepów w świetle małych naczyń krwionośnych, co w efekcie często doprowadza do zużycia czynników krzepnięcia, szczególnie fibrynogenu, czynnika VIII i V oraz płytek krwi, powodując objawy skazy krwotocznej („koagulopatia ze zużycia”). Wykrzepianie jest wyzwalane przez uwolniony czynnik tkankowy, odsłonięcie warstwy podśródbłonkowej naczyń lub poprzez nieprawidłowe aktywatory krzepnięcia.

Przyczyny

[edytuj | edytuj kod]

Objawy

[edytuj | edytuj kod]

Objawy są związane ze skazą krwotoczną, zakrzepicą i uszkodzeniami narządowymi związanymi z mikrozatorami.

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Leczenie jest oparte na leczeniu choroby podstawowej oraz leczeniu objawowym. Leczenie przeciwzakrzepowe za pomocą heparyny budzi kontrowersje. Substytucja elementów hemostazy za pomocą świeżo mrożonego osocza oraz płytek za pomocą koncentratów płytkowych.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Patologia znaczy słowo o chorobie. T. 2 cz. 1, Patologia narządowa / Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała; [aut. t. 2 Maria Chosia et al.], Kraków 2005, ISBN 83-88857-91-6.
  • Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2010. ISBN 978-83-7430-216-6.