Przejdź do zawartości

Zdzisław Jarzębski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdzisław Marian Jarzębski
Ilustracja
Prof. Zdzisław Jarzębski w 2012 r.
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1933
Skrzyszów

doktor
Specjalność: fizyka
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1967 – fizyka
AGH

Zatrudnienie
Uczelnia

AGH

Okres zatrudn.

1960–72

Uczelnia

UWO (Kanada)

Stanowisko

profesor wizytujący

Okres zatrudn.

1974–75

Instytucja

Zakład Fizyki Ciała Stałego PAN w Zabrzu

Okres zatrudn.

1978–88

Uczelnia

UNZA (Zambia)

Stanowisko

profesor fizyki

Okres zatrudn.

1988–90

Zdzisław Marian Jarzębski (ur. 19 maja 1933 w Skrzyszowie) – polski fizyk, autor książek i prac naukowych z dziedziny fizyki metali i ich tlenków oraz energii słonecznej pozyskiwanej za pomocą instalacji fotowoltaicznej.

Urodził się 19 maja 1933 w Skrzyszowie k/Dębicy w domu Józefa Jezuit i Stefani z domu Sąsiadek. Do 1963 roku nosił nazwisko Jezuit. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy (1952), studiował fizykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (1952–56). Stopień doktora w dziedzinie nauk matematyczno-fizycznych z zakresu fizyki otrzymał w 1967 roku na Akademii Górniczo-Hutnicznej (na Wydziale Elektrotechniki Górniczo-Hutniczej) za badania fizycznych właściwości tlenku kadmu.

Pracując w latach 1959–1960 w Krakowskich Zakładach Elektronicznych Telpod zadebiutował badaniami z zakresu technologii prostowników selenowych, których efektem było współautorstwo urządzenia opatentowanego w 1960 roku przez Urząd Patentowy w Warszawie (nr 44031 - Urządzenie do elektrycznego formowania selenowych płytek prostowniczych) i wykorzystanego w tych zakładach.

Pracował naukowo w różnych uczelniach i instytutach naukowych w kraju i za granicą, m.in. w Akademii Medycznej w Krakowie (1956–1959), w Akademii Górniczo-Hutniczej (w latach 1960–72 na Wydziale Metalurgicznym, a po uzyskaniu doktoratu na Wydziale Ceramicznym), w Ośrodku Badawczym Monokryształów w Warszawie (1973–74), w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie (1976–78), w Zakładzie Fizyki Ciała Stałego PAN w Zabrzu (1978–88), obecnie Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN w Zabrzu.

W 1973 roku opublikował pionierską monografię – Oxide semiconductors, dotyczącą półprzewodników tlenkowych, wydaną przez Pergamon Press w Oksfordzie[1]. Dzięki honorarium z publikacji w 1974 roku udał się prywatnie do Kanady. Książka ta oraz jej recenzje w prestiżowych światowych czasopismach umożliwiły mu zatrudnienie na stanowisku profesora wizytującego w Centrum Interdyscyplinarnym Studiów nad Fizyką Chemiczną na Uniwersytecie Zachodniego Ontario (1974–75). Wyniki prowadzonych tam badań opublikował razem z J.P. Martonem w czasopiśmie „Journal of The Electrochemical Society”[2]. W latach 1988–1990 był profesorem fizyki na Wydziale Fizyki w Uniwersytecie Zambijskim w Lusace. Po powrocie do kraju zdecydował się zakończyć swoją karierę zawodową i przejść na emeryturę[3].

W roku 1963 poślubił Alicję (ur. 1941) z domu Budziło – muzykologa, z którą ma córkę Jolantę Jarzębską–Hotloś (ur. 1966) oraz syna Jerzego Jarzębskiego (ur. 1970).

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Zdzisław M. Jarzebski, Oxide semiconductors. (Półprzewodniki tlenkowe), Oxford: Pergamon Press, 1973, ISBN 978-0-08-016968-2, ISBN 0-08-016968-6, OCLC 624062 (ang.).
  • Zdzislaw M. Jarzębski, Dyfuzja w metalach: podstawy teoretyczne i metody doświadczalne, Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1975, OCLC 831127610.
  • Zdzisław M. Jarzębski, Dyfuzja w metalach i stopach, Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1988, ISBN 978-83-216-0638-5, OCLC 750556298.
  • Zdzisław M. Jarzębski, Energia słoneczna: konwersja fotowoltaiczna, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, ISBN 978-83-01-09436-2, OCLC 834121315.

Jest także autorem lub współautorem wielu artykułów naukowych, m.in.:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zdzisław M. Jarzebski, Oxide semiconductors | WorldCat.org [online], Worldcat [dostęp 2024-06-07] (ang.).
  2. Volume 123 | Number 9, 1976, Journal of The Electrochemical Society, 1976 [dostęp 2024-06-07] (ang.).
  3. Sławni absolwenci: jagiello-debica.edu.pl ↓.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]