Przejdź do zawartości

Zasieki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykład zasieków z drutu kolczastego – sieć kolczasta zwykła
Przykład zasieków z pni drzew
Żołnierze francuscy pokonujący zasieki w czasie I wojny światowej

Zasieki (starop. zasiek, zasiecz) – potocznie doraźna przeszkoda na przedpolu wykonywana w celu utrudnienia podejścia do linii obronnej, zwykle przeciwpiechotna.

Dawniej wykonywane z pni drzew w miejscach, których nie dało się ufortyfikować wałami ziemnymi. Ścięte drzewa, wraz z konarami i gałęziami tworzyły zaporę niedostępną dla konnicy. Zasieki tego typu stosowane były już w średniowieczu (zob. Przesieka Śląska) zarówno do spowalniania taborów nieprzyjaciela, jak i do blokowania ucieczki sił wroga w okrążeniu. Ostatni raz tego typu zasieki stosowali Kurpie w czasie potopu szwedzkiego[1].

Od XIX wieku zasieki zaczęto wykonywać z drutu kolczastego rozpiętego na podporach z drewna lub metalu (tego typu zapora funkcjonuje w terminologii polskiej jako zapora drutowa). Obecnie zasieki występują w postaci luźnych, splątanych ze sobą zwojów drutu kolczastego albo drutu ostrzowego, tworząc tzw. sieć kolczastą[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska. T. IV. 1903.
  2. B. Kamyk: Podręcznik dowódcy drużyny piechoty. Warszawa: MON, 1956, s. 191-194.