Przejdź do zawartości

Wikipedystka:Soldier of Wasteland/brudnopis1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rybitwa aleucka
Onychoprion aleuticus
(S. F. Baird, 1869)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

mewowce

Parvordo

Larida

Nadrodzina

Laroidea

Rodzina

mewowate

Podrodzina

rybitwy

Rodzaj

Onychoprion

Gatunek

rybitwa aleucka

Kategoria zagrożenia (CKGZ)

Zasięg występowania
Mapa występowania

Rybitwa aleucka (Onychoprion aleuticus) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka z rodziny mewowatych (Laridae) i podrodziny rybitw. <...>

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy gatunek opisał Spencer Fullerton Baird w 1869. Holotyp pochodził z Kodiak. Autor nadał nowemu gatunkowi nazwę Sterna aleutica[1].

W 2006 w klasyfikacji uznawanej i rozwijanej przez American Ornithologists' Union została zmieniona przynależność rodzajowa czterech umieszczanych dotąd w rodzaju Sterna, w tym rybitwy aleuckiej. Wydzielone zostały do rodzaju Onychoprion[2]. Obecnie (2021) również Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza rybitwę aleucką w rodzaju Onychoprion. Uznaje go za gatunek monotypowy[3], podobnie jak autorzy HBW[4] i Clements Checklist of Birds of the World (2019)[5].

Według wyników badań Bridge et al. (2005) rybitwa aleucka stanowi klad bazalny w rodzaju Onychoprion. Jej linia rozwojowa wyodrębniła się między 7 a 8 mln lat temu. Pozycję gatunku w swoim rodzaju przedstawia poiższy kladogram[6]:





S.anaethetus



S. lunata




S. fuscata




S. aleutica



Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

[7] <<...>>

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rybitwy aleuckie gniazdują na wyspachi wybrzeżach w północnej części Oceanu Spokojnego, zarówno od strony azjatyckiej, jaki północnoamerykańskiej. Rosyjskie kolonie lęgowe ulokowane są od wybrzeży Sachalinu i Kamczatki[8] na północ po Zatokę Anadyrską[9], a do tego na Morzu Ochockim oraz Morza Beringa – w Zatoce Olutorskiej i na Wyspie Karagińskiej[10].

W północnoamerykańskiej części zasięgu rybitwy aleuckie gniazdują na półwyspie Alaska od strony Oceanu Spokojnego, jak i Morza Beringa oraz na stanowiących granicę między nimi Aleutach. Najdalej wysunięte na północ tereny lęgowe na Alasce znajdują się na brzegach Morza Czukockiego[10][9] – stanowiącego już część Oceanu Arktycznegp (od Spokojnego oddziela go Cieśnina Beringa – w lagunie Kasegaluk[10][9] (na północ od Point Lay. Areał lęgowy na wschodzie sięga zaś po Dry Bay[10] lub, według innego źródła, po Park Narodowy Glacier Bay[9]. Poza tym rozmieszczone są między innymi na półwyspie Seward, w delcie Jukon-Kuskokwim, na półwyspie Kenai i w delcie Rzeki Miedzianej[10]. <<...>>

Zimowiska położone są głównie u wybrzeży Tajlandii, na Filipinach, trzech obszarach w obrębie Indonezji i na Nowej Gwinei[8]. <<...>>

<<...>>

Ekologia i zachowanie

[edytuj | edytuj kod]

<<...>>

<<...>>

Status i zagrożenia

[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje rybitwę aleucką za gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable) nieprzerwanie od 2017 (stan w 2021). Wcześniej, od 1988 do 2016 włącznie, była klasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za spadkowy. Na Alasce od lat 80. XX wieku przez kolejne trzy dekady następował znaczny spadek liczebności rybitw aleuckich. Dane z kolonii w Rosji są ograniczone, jednak również wskazują na spadek liczebności. Wątpliwe jest wyjaśnienie tego spadku przeniesieniem się rybitw aleuckich do nowych, dotąd niezlokalizowanych kolonii; na ich terenach lęgowych musiałyby przemieścić się na wyjątkowe dużo odległości, ponadto byłoby to nietypowe dla rybitw ogółem[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. S.F. Baird, On additions to the Bird-Fauna of North America, made by the Scientific Corps of the Russo-American Telegraph Expedition, „Transactions of the Chicago Academy of Sciences”, s. 321.
  2. Richard C. Banks i inni, Forty-Seventh Supplement to the American Ornithologists' Union Check-List of North American Birds, „The Auk”, 123 (3), 2006, s. 930, DOI10.1093/auk/123.3.926, ISSN 0004-8038.
  3. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 15 stycznia 2021].
  4. North, M. R.: Aleutian Tern (Onychoprion aleuticus). [w:] J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie & E. de Juana (red.). Birds of the World [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 15 stycznia 2021].
  5. Clements i inni, The eBird/Clements Checklist of Birds of the World: v2019 [online], 2019 [dostęp 2021-01-15].
  6. Eli S. Bridge, Andrew W. Jones, Allan J. Baker, A phylogenetic framework for the terns (Sternini) inferred from mtDNA sequences: implications for taxonomy and plumage evolution, „Molecular Phylogenetics and Evolution”, 35 (2), 2005, s. 465, DOI10.1016/j.ympev.2004.12.010.
  7. G.P. ''et al''. Diemientew, Птицы Советского Союза, t. 3, Moskwa 1951, s. 594 (ros.).
  8. a b c Aleutian Tern (Onychoprion aleuticus). BirdLife International. [dostęp 15 stycznia 2021].
  9. a b c d Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie ass
    BŁĄD PRZYPISÓW
  10. a b c d e Lynn Denlinger (red.), Alaska Seabird Information Series, Anchorage: U.S. Fish & Wildlife Service | Migratory Bird Management Nongame Program, s. 53–54 [dostęp 2021-01-15].