Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Rynio55/brudnopis/Roman Baszuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Baszuk
generał dywizji pilot generał dywizji pilot
Data i miejsce urodzenia

25 października 1945
Dobraczyn

Przebieg służby
Lata służby

1964-2003

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Oficerska Szkoła Lotnicza nr 5
Oficerska Szkoła Lotnicza w Dęblinie
45 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego
11 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego
39 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego
11 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego
3 Korpus Obrony Powietrznej Kraju
Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej Kraju

Stanowiska

dowódca klucza
dowódca eskadry
zastępca dowódcy pułku lotniczego ds. liniowych
dowódca pułku lotniczego
szef oddziału Dowództwa Korpusu Obrony Powietrznej Kraju
zastępca dowódcy Korpusu Obrony Powietrznej Kraju
zastępca dowódcy WLOP - szef Logistyki
asystent dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Kraju

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Roman Baszuk (ur. 25 października 1945 w Dobraczynie) - generał dywizji pilot Wojska Polskiego.

Roman Baszuk
Roman Baszuk wstąpił do OSL-5 w styczniu 1964 r. Tablica pamiątkowa OSL nr 5 im. Żwirki i Wigury
Sztandar OSL nr 5 im. Żwirki i Wigury
Lim-6
TS-8 Bies
TS-11 Iskra
Lim-2
Jak-17
Jak-23
Lim-5 RB1
MiG-21
MiG-19

Służbę wojskową rozpoczął w styczniu 1964 r. jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Lotniczej nr 5 w Radomiu[1], a po jej rozwiązaniu przeszedł do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Szlify oficerskie i dyplom pilota myśliwskiego, jako prymus [2], otrzymał w listopadzie 1966 r. Na pierwsze stanowisko służbowe - pilota eskadry lotniczej - skierowany został do 45 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego[3].

W roku 1967 roku został pilotem w 11 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego we Wrocławiu. Na porucznika był awansowany w 1969 r.[1]. W tym samym roku został pilotem pierwszej klasy[4]. Latał najpierw na samolotach Lim różnych typów, od 1971 r. na Mig-21.

W 1973 r. został starszym pilotem, a rok później był mianowany kapitanem[1], od 1976 r. był dowódcą klucza[1]. Po ukończeniu w 1979 r. Akademii Wojskowej Narodowej Armii Ludowej NRD - jako prymus[1] - został wyznaczony na dowódcę eskadry 39 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego[5][6] Mierzęcicach i mianowany został majorem. Następnie, od kwietnia 1979 r. został zastępcą dowódcy ds. liniowych 11 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego (IIIRP) [7].

5 września 1982 r. został dowódcą 11 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego OPK im. Osadników Ziemi Dolnośląskiej[8] we Wrocławiu. Podpułkownik od 1983 r.[1]. Obowiązki dowódcy pułku pełnił do 19 maja 1987 r.[8].

W maju 1987 r. był szefem wydziału lotniczego - zastępcy szefa oddziału Dowództwa Korpusu Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu. Na tym stanowisku był awansowany w 1989 r. na pułkownika[1]. W tym czasie ukończył kurs przeszkolenia szczebla operacyjnego w Wojskowej Akademii Obrony Powietrznej Kraju w ZSSR[8]. W latach 1991-1992 pełnił obowiązki zastępcy dowódcy Korpusu Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu.

W 1993 r. ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej i wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy Korpusu Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu. Korpusem dowodził w latach 1995-1999[1]. Nominację generalską otrzymał 11 listopada 1995 r.[8]. Z Wrocławia przeszedł do Dowództwa WLOP w Warszawie, gdzie w roku 1999 objął stanowisko zastępcy dowódcy WLOP - szefa Logistyki (po reorganizacji był szefem Logistyki Dowództwa WLOP[1]).

W roku 2002 został wyznaczony na stanowisko asystenta dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Kraju. Wniósł wiele zaangażowania w pracach komisji dokonującej przetargu na samolot wielozadaniowy dla naszych sił powietrznych [9]. 15 sierpnia 2002 r. został awansowany na stopień generała dywizji [10]. W 2003 r. odszedł na emeryturę[11].

Roman Baszuk jest pilotem wojskowym pierwszej klasy, z nalotem ponad 2300 godzin. W 2000 r. uzyskał tytuł honorowy i odznakę „Zasłużony Pilot Wojskowy” [8]. Mieszka z żoną Ireną we Wrocławiu. Syn Radosław jest prawnikiem.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Józef Zieliński, Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000, Redakcja Czasopism WLOP, Poznań 2001, ISBN 83-909008-6-6.
  • Józef Zieliński, Marian Mikołajczuk: Historia polskiego lotnictwa wojskowego 1945 -1962. Warszawa: ZP Grupa Sp. z o.o.; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2010. ISBN 978-83-61529-78-1.
  • Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
  • Stefan Czmur, Waldemar Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Dom Wydawniczy „Bellona” i Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, Warszawa-Poznań 2003, ISBN 83-11-09587-6, ISBN 83-902541-3-1.
  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski i Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczpospolitej 1989-2002, Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7.