Wienerberger
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1819 |
| Zatrudnienie |
16 619 (2020)[1] |
| Strona internetowa | |
Wienerberger – producent cegieł ceramicznych. Przedsiębiorstwo powstało w 1819 roku w Wiedniu i tam mieści się jego centrala[2]. W 2020 przedsiębiorstwo zatrudniało 16 619 pracowników w 29 krajach[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W pierwszych latach XX wieku zakłady produkcyjne w dzielnicy Favoriten zatrudniały tysiące niewykwalifikowanych robotników z różnych części monarchii austro-węgierskiej; około połowy stanowili imigranci z ziem czeskich, w większości skoszarowani w wybudowanych dla nich barakach. Dla firmy pracowały całe rodziny, w tym dzieci, które ukończyły 12 czy 14 rok życia[3].
Jeszcze przed Anschlussem Austrii Wienerberger był jednym z największych producentów materiałów budowlanych na rynek austriacki. W 1935 firma zatrudniała w siedmiu zakładach produkcyjnych na terenie Wiednia 2500 robotników i stu pracowników biurowych[4]. W czerwcu 1940 fabryki Wienerbergera zatrudniały 2100 robotników, z czego 300 stanowili Żydzi pozbawieni wcześniej pracy w innych zawodach w wyniku tzw. arianizacji, a 90 było jeńcami wojennymi[4]. W kolejnych miesiącach liczba Żydów zatrudnianych w fabrykach firmy zwiększyła się, część z nich pozostała zatrudniona jeszcze w 1944, a być może także i w 1945[4].
W latach II wojny światowej przedsiębiorstwo było zależne od koncernu budowlanego banku Creditanstalt, który posiadał 78 proc. udziałów w firmie. W latach 1940–1945 prezesem Wienerbergera był Hermann Leitich. Odrzucił złożoną przez Oswalda Pohla propozycję przejęcia firmy przez SS i przekształcenia jej w obóz pracy działający w ramach koncernu DEST, dzięki czemu firma zachowała niezależność i pozostała w prywatnych rękach. Mimo strat wynikłych z utraty części majątku przedsiębiorstwa w wyniku alianckich nalotów bombowych, w latach 1943–1944 Wienererger znacząco zwiększył produkcję i był w stanie wyjść na zero. Po zakończeniu wojny firma była jednym z przedsiębiorstw kluczowych dla odbudowy Austrii ze zniszczeń wojennych[4].
Po 1989 roku i upadku komunizmu w Europie Środkowej, Wienerberger dokonał serii przejęć w dawnych krajach satelickich ZSRR, firma zainwestowała także duże środki w USA[5].
W 1996 Creditanstalt ogłosił informację o przyłączeniu do grupy Weinerberger belgijskiego producenta cegieł i dachówek Terca Bricks[6]; tym samym wiedeński koncern stał się największym na świecie producentem cegieł[7].
Mimo słabej koniunktury na rynku cegieł i materiałów budowlanych, która zmusiła grupę Wienerberger do zamknięcia kilku nierentownych zakładów w Niemczech, w 2001 roku jej zyski wzrosły o 2 proc. do poziomu 1545 mln euro, a zatrudnienie wyniosło 11 331 – i również wzrosło o 2 procent[5]. Tym samym firma utrzymała pozycję światowego lidera w produkcji cegieł[5].
W Polsce
[edytuj | edytuj kod]W Polsce przedsiębiorstwo działa od 1995 roku (pod firmą Wienerberger Ceramika Budowlana)[2].
Do 2007 do grupy Wienerberger należało 19 zakładów produkcyjnych na terenie całej Polski, m.in. w Lęborku, Zielonce, Honoratce, Łajsach, Toruniu i Dobrem, a także w Kupnie, Nowym Sączu i Osieku[8]. Wienerberger Ceramika Budowlana produkuje i dostarcza ceramiczne cegły konstrukcyjne i stropy marki Porotherm (produkowane w Lęborku)[8]. W 2002 roku przedsiębiorstwo rozpoczęło produkcję cegły klinkierowej marki Terca[2]. Od 2004 roku przedsiębiorstwo rozpoczęło produkcję dachówek marki Koramic[2][8]. W 2009 roku na rynku pojawiły się pustaki marki Porotherm, a rok później Porotherm Dryfix – system murowania na sucho.
W 2013 roku Wienerberger stworzył polski serwis społecznościowy Budogram, który skupia społeczność budujących domy[9][10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wienerberger Annual Report 2020. wienerberger.com. [dostęp 2021-09-20]. (ang.).
- ↑ a b c d Wienerberger – o nas. wienerberger.pl. [dostęp 2017-07-08].
- ↑ J. Robert Wegs, Growing Up Working Class: Continuity and Change Among Viennese Youth, 1890-1938, Penn State Press, 1989, s. 26, ISBN 0-271-00637-4 [dostęp 2017-07-08] (ang.).
- ↑ a b c d Gerald D. Feldman, Austrian Banks in the Period of National Socialism, Cambridge University Press, 15 września 2015, s. 350-351, 356-358, ISBN 978-1-107-00165-7 [dostęp 2017-07-08] (ang.).
- ↑ a b c Ramesh Chandra (red.), Globalisation, liberalisation, privatisation, and indian polity : in 8 volumes, t. 3, Delhi, India: Isha, 2004, s. 248, 254, ISBN 81-8205-018-9, OCLC 56929093.
- ↑ EUR-Lex - 31996M0755 - EN - EUR-Lex [online], eur-lex.europa.eu [dostęp 2021-09-26] (ang.).
- ↑ The Economist Intelligence Unit, A Creditanstalt subsidiary becomes the world's largest brickmaker, „Country Report: Austria”, The Economist Intelligence Unit, 16 maja 1996, s. 29 [dostęp 2017-07-08] [zarchiwizowane z adresu] (ang.).
- ↑ a b c Leszek Rak, Andrzej Kielski, Lucjana Mandecka-Kamień, Sytuacja przemysłu wytwarzającego cegły budowlane i dachówki w Polsce, „Materiały Ceramiczne /Ceramic Materials”, 59 (4), 2007 [dostęp 2017-07-08].
- ↑ Budogram – budowa domu krok po kroku. budogram.pl. [dostęp 2020-01-15].
- ↑ Budogram dołącz do budującej społeczności. Wprost, 2013-06-11. [dostęp 2020-01-15].