Wielkogon
Leopoldamys | |||
Ellerman, 1947[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – wielkogon indochiński (L. sabanus) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
wielkogon | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Mus sabanus O. Thomas, 1887 | |||
Gatunki | |||
|
Wielkogon[2] (Leopoldamys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowo-wschodniej Azji[3][4][5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 178–290 mm, długość ogona 220–415 mm, długość ucha 20–45 mm, długość tylnej stopy 25–58 mm; masa ciała 204–500 g[4][6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj (w randze podrodzaju w obrębie Rattus) zdefiniował w 1947 roku brytyjski teriolog John Ellerman na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Na gatunek typowy Ellerman wyznaczył (oryginalne oznaczenie) wielkogona indochińskiego (L. sabanus).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Leopoldamys: Ellerman nie wyjaśnił znaczenia nazwy rodzajowej. Beolens i współpracownicy uważają że jedną z osób, o których Ellerman z pewnością słyszał i z którymi być może korespondował, był Aldo Leopold (1887–1948), amerykański specjalista w dziedzinie biologii środowiskowej który pracował w U.S. Forest Service w latach 1909–1933 i przeprowadził rozległe inspekcje i badania dotyczące dzikiej przyrody Ameryki Północnej[7]; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[9][6][3][2]:
- Leopoldamys herberti (Kloss, 1916)
- Leopoldamys milleti (H.C. Robinson & Kloss, 1922) – wielkogon wietnamski
- Leopoldamys ciliatus (Bonhote, 1900) – wielkogon sundajski
- Leopoldamys neilli (J.T. Marshall, 1976) – wielkogon tajski
- Leopoldamys edwardsi (O. Thomas, 1882) – wielkogon chiński
- Leopoldamys hainanensis (Xu Longhui & Yu Simian, 1985)
- Leopoldamys sabanus (O. Thomas, 1887) – wielkogon indochiński
- Leopoldamys siporanus (O. Thomas, 1895) – wielkogon mentawajski
- Leopoldamys diwangkarai Maryanto & Sinaga, 2008 – wielkogon borneański
Opisano również gatunki wymarłe[10]:
- Leopoldamys edwardsioides Zheng Shaohua, 1993[11] (Chińska Republika Ludowa; plejstocen)
- Leopoldamys minutus Chaimanee, 1998[12] (Tajlandia; pliocen–plejstocen)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b J.R. Ellerman. Notes on some Asiatic Rodents in the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 117 (1), s. 267, 1947. DOI: 10.1111/j.1096-3642.1947.tb00509.x. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 270. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 466. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 854–856. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Leopoldamys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-05].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 299. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 240. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 160. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-09]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra , Leopoldamys Ellerman, 1947, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-09] (ang.).
- ↑ 郑绍华 / S.-h. Zheng: 川黔地区第四纪啮齿类 / Quaternary Rodents of Sichuan-Guizhou Area, China. 北京 / Beijing: 科学出版社 / Science Press, 1993, s. 1–270. ISBN 978-7-03-003122-8. (chiń. • ang.).
- ↑ Y. Chaimanee. Plio-Pleistocene rodents of Thailand. „Thai Studies in Biodiversity”. 3, s. 116, 1998. (ang.).