Przejdź do zawartości

Walerian Kalinka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walerian Kalinka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1826
Kraków

Data i miejsce śmierci

16 grudnia 1886
Lwów[1]

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa

Prezbiterat

1870

Walerian Kalinka (ur. 20 listopada 1826 w Krakowie, zm. 16 grudnia 1886 we Lwowie) – polski duchowny, historyk, założyciel Polskiej Prowincji Zmartwychwstańców.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach (1840-45) studiował filozofię i prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Brał udział w powstaniu krakowskim 1846 r. W 1868 r. wstąpił do zgromadzenia zmartwychwstańców i w 1870 otrzymał święcenia kapłańskie. Należał do Towarzystwa Historycznego oraz do Akademii Umiejętności. W latach 1861–1886 był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk[2]. Od 1856 członek Komitetu Wydawniczego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu[3]. Był współtwórcą krakowskiej szkoły historycznej. Współpracownik Hotelu Lambert i jeden z krakowskich stańczyków. Był redaktorem emigracyjnego pisma Wiadomości Polskie[4]. W czasie powstania styczniowego był kierownikiem dyplomatycznej Agencji Szwedzkiej[5].

Ostatnie lata życia spędził we Lwowie (przy ul. Piekarskiej), kierując pierwszą fundacją Zmartwychwstańców w kraju. Założył tam Internat Ruski. Był prowincjałem regionu. Tablica poświęcona Walerianowi Kalince znajduje się w prezbiterium Kościoła Zmartwychwstania Pana Jezusa we Lwowie przy ulicy Piekarskiej.

W latach 1891–1902 ukazało się zbiorowe wydanie jego prac (Dzieła, t. 1-12) w których przeprowadził zabarwioną moralizatorsko analizę wewnętrznych przyczyn upadku Polski i rozbiorów, wskazując – według swego przekonania – drogę odrodzenia. Jest autorem wielu prac naukowych, głównie historycznych. Główne dzieło Sejm Czteroletni pozostawił niedokończone, przerywając w trakcie analizy Konstytucji 3 Maja, którą z zastrzeżeniami oceniał pozytywnie: Państwo rozstrojone więcej niż stuletnią anarchią, nie umiejące rządzić sobą, ani siebie bronić, okazywało się zdolnem do poprawy, zdolnem stać o swoich siłach, byleby mu nie przeszkadzali sąsiedzi[6][7].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Walerian Kalinka [online], ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2018-07-19] (pol.).
  2. Bolesław Erzepki, Spis członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, Poznań 1896, s. 2.
  3. Anna Mazanek, Towarzystwo Historyczno-Literackie, w: Literatura Polska, przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1985, t. II, s. 482.
  4. Sławomir Kalembka, Wielka Emigracja, Polskie wychodźstwo polityczne w latach 1831-1862, Warszawa 1971, s. 425.
  5. Historia dyplomacji polskiej, t. III, Warszawa 1982, s. 507.
  6. Sejm Czteroletni Tom 3, Kraków 1896, s. 90.
  7. Kontynuacji podjął się Władysław Smoleński w książce Ostatni rok Sejmu Wielkiego

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]