Przejdź do zawartości

Trzewiczki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trzewiczki
Черевички
Ilustracja
Olek Videman jako Wakuła
Muzyka

Piotr Czajkowski

Liczba aktów

4

Źródło literackie

Nocy wigilijna Nikołaj Gogola

Prapremiera

31 stycznia 1887
Teatr „Bolszoj”,Moskwa

Premiera polska

28 czerwca 1952
Gdańsk

Trzewiczki (Черевички) – czteroaktowa opera Piotra Czajkowskiego do libretta według „Nocy wigilijnej” Nikołaja Gogola. Prapremiera 31 stycznia 1887 w Teatrze „Bolszoj” w Moskwie. Premiera polska w Gdańsku 28 czerwca 1952.

Recepcja

[edytuj | edytuj kod]

„Trzewiczki” stanowią nową redakcję opery Kowal Wakuła (1876).

  • Wakuła, kowal – tenor
  • Sołocha, jego matka – mezzosopran
  • Czart – bas
  • Oksana, ukochana Wakuły – sopran
  • Czub, jej ojciec – bas
  • Panas, jego kum – tenor
  • Wójt – bas
  • Nauczyciel – tenor
  • Jego Wysokość – bas
  • Ochmistrz – bas

Treść

[edytuj | edytuj kod]

Miejsce i czas akcji: Noc wigilijna w Dikańce pod Połtawą oraz w Petersburgu za panowania Katarzyny II.

Do fertycznej wdowy Sołochy zaleca się sam Czart, który postanawia skraść z nieba księżyc. Zapada mrok. Wakuła, mimo śnieżnej zamieci, odwiedza ukochaną Oksanę, która jednak przekomarza się z nim i udaje obojętną. Do chaty wraca jej pijany ojciec i przegania zalotnika.

Akt II

[edytuj | edytuj kod]

Czart nadal flirtuje z Sołochą, ale musi ukryć się w worku po węglu, gdy zjawiają się kolejni zalotnicy, również chowani w workach, które, po powrocie do domu, Wakuła wyrzuca na dwór. Natyka się na Oksanę, która jako warunek poślubienia go stawia zdobycie dla niej pantofelków samej Carycy.

Akt III

[edytuj | edytuj kod]

Zrozpaczony Wakuła postanawia popełnić samobójstwo, udając się w tym celu nad skuta lodem rzekę. Przybyły Czart oferuje mu swą pomoc w zamian za ofiarowanie duszy. Młodzieniec tymczasem chwyta nic nie spodziewającego się Czarta i ujeżdża go, zmuszając do lotu do Petersburga. W sali audiencjonalnej carskiego pałacu oczekują na przyjęcie deputacja kozaków. Za pośrednictwem Najjaśniejszego Wakuła uzyskuje od Carycy jej pantofelki, z którymi na grzbiecie Czarta udaje się z powrotem do Dikańki.

Akt IV

[edytuj | edytuj kod]

Sołocha i Oksana rozpaczają, przekonane, iż Wakuła popełnił samobójstwo. Gdy przybywa on sam z carskim prezentem, dziewczyna wyjawia, że i tak najwspanialszym upominkiem dla niej jest jego miłość. Chór kobzarzy wznosi śpiew ku czci odwiecznego ducha Ukrainy.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lesław Czapliński „O wieczorze ów…, czyli operowa opowieść wigilijna” (o „Trzewiczkach” Piotra Czajkowskiego) w: „W kręgu operowych mitów” Kraków 2003
  • Lesław Czapliński „Noc wigilijna albo cudowne trzewiczki kowala Wakuły” /o „Trzewiczkach” P.Czajkowskiego/ w: MUZYKA21 12/2009