Przejdź do zawartości

Tony La Russa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tony La Russa
Ilustracja
#22 Chicago White Sox – menadżer
drugobazowy/łącznik
Pełne imię i nazwisko

Anthony La Russa, Jr.

Data i miejsce urodzenia

4 października 1944
Tampa

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

10 maja 1963

Ostatni występ

6 kwietnia 1973

Statystyki
Średnia uderzeń

0,199

Uderzenia

35

RBI

7

Runy

15

Kariera klubowa
Lata Kluby
1963, 1968–1971 Kansas City/Oakland Athletics
1971 Atlanta Braves
1973 Chicago Cubs
Kariera menedżerska
Lata Kluby
1979–1986 Chicago White Sox
1986–1995 Oakland Athletics
1996–2011 St. Louis Cardinals
2021– Chicago White Sox
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

2014

Metoda elekcji

Expansion Era Committee

Anthony La Russa, Jr. (ur. 4 października 1944) – amerykański baseballista, który występował na pozycji drugobazowego i łącznika, menadżer zespołów MLB i działacz sportowy.

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 1962 podpisał kontrakt jako wolny agent z Kansas City Athletics i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 10 maja 1963 w meczu przeciwko Minnesota Twins jako pinch runner[1]. Przez następne sześć lat grał w niższych ligach w zespołach farmerskich Athletics[1][2]. W sierpniu 1971 przeszedł do Atlanta Braves, w którym rozegrał 9 meczów[1]. W latach 1972–1977 grał w niższych ligach w organizacji Atlanta Braves, Chicago Cubs, Pittsburgh Pirates, Chicago White Sox i St. Louis Cardinals[2].

Tony La Russa jako menadżer Oakland Athletics.

Kariera menedżerska

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym zespołem w karierze menadżerskiej La Russy był klub farmerski Chicago White Sox, Knoxville Sox z Double-A, którego objął w 1978 roku. W czerwcu 1978 Larry Doby zastąpił na stanowisku menadżera White Sox Boba Lemona, a La Russa został trenerem pierwszej bazy tego zespołu. Następnie prowadził Iowa Oaks z Triple-A, zaś 2 sierpnia 1979 przejął Chicago White Sox i został najmłodszym wówczas menadżerem w MLB. W 1983 poprowadził zespół do mistrzostwa dywizji AL West z bilansem 99–63, jednak przegrał w American League Championship Series z późniejszym triumfatorem w World Series Baltimore Orioles. W tym samym roku otrzymał po raz pierwszy nagrodę AL Manager of the Year. W sezonie następnym po rozegraniu 64 meczów, White Sox zanotowali bilans 26–38 i w efekcie 19 czerwca 1986 La Russa został zwolniony z funkcji menadżera zespołu[3].

Dwa tygodnie później został menadżerem Oakland Athletics. W latach 1988–1990 poprowadził zespół do mistrzostwa American League, a w 1989 do zwycięstwa w World Series, po pokonaniu San Francisco Giants 4–0. 23 października 1995 objął St. Louis Cardinals[3].

W sezonie 2004 La Russa poprowadził Cardinals do 105 zwycięstw w sezonie zasadniczym. W postseason zespół pokonał Los Angeles Dodgers w NLDS i Houston Astros w NLCS. W World Series uległ jednak Boston Red Sox 0–4, którzy przełamali tzw. klątwę Bambino i zdobyli mistrzowski tytuł po 86 latach. Dwa lata później Cardinals uzyskali najgorszy bilans w rundzie zasadniczej (83–78) jako World Series Champion. Po raz ostatni poprowadził zespół 28 października 2011 w decydującym o mistrzostwie meczu numer 7 przeciwko Texas Rangers[3].

W karierze menadżerskiej zanotował bilans 2728–2365–4 co daje mu trzecie miejsce w klasyfikacji wszech czasów pod względem zwycięstw za Conniem Mackiem i Johnem McGrawem[3][4]. 12 maja 2012 przed meczem z Atlanta Braves miała miejsce ceremonia zastrzeżenia numeru 10, z którym występował jako menadżer St. Louis Cardinals[5].

W maju 2014 został członkiem zarządu klubu Arizona Diamondbacks[6], a w październiku 2020 menadżerem Chicago White Sox[7].

Baseball Hall of Fame

[edytuj | edytuj kod]

9 grudnia 2013 został wybrany przez Expansion Era Committee do Galerii Sław Baseballu[8]. Ceremonia wprowadzenia do Baseball Hall of Fame odbyła się 27 lipca 2014[9].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
3× zwycięzca w World Series 1989, 2006, 2011 [3]
Manager of the Year Award 1983, 1988, 1992, 2002 [10]
Baseball Hall of Fame od 2014 [8]
# 10 zastrzeżony przez Cardinals 2011 [5]

Statystyki menadżerskie

[edytuj | edytuj kod]
Lata Klub Liga Mecze Zwycięstwa Porażki % zw. i por.
1979–1986 Chicago White Sox AL 1035 522 510 50,6
1986–1995 Oakland Athletics AL 1471 798 673 54,2
1996–2011 St. Louis Cardinals NL 2591 1408 1182 54,4
Łącznie w karierze[10] 5097 2728 2365 53,6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Tony La Russa Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-27]. (ang.).
  2. a b c Tony La Russa Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-27]. (ang.).
  3. a b c d e Tony La Russa. sabr.org. [dostęp 2014-07-27]. (ang.).
  4. All-Time Manager Register. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
  5. a b Cards honor La Russa with pregame ceremony. cardinals.mlb.com. [dostęp 2014-07-27]. (ang.).
  6. D-backs name La Russa chief baseball officer. mlb.com. [dostęp 2014-07-27]. (ang.).
  7. Tony La Russa named White Sox manager. mlb.com. [dostęp 2022-05-18]. (ang.).
  8. a b La Russa, Torre, Cox going into Hall of Fame. cardinals.mlb.com. [dostęp 2014-07-27]. (ang.).
  9. La Russa admits to nerves for today's Hall induction. cardinals.mlb.com. [dostęp 2014-07-27]. (ang.).
  10. a b Tony La Russa Managerial Record. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-27]. (ang.).