Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tlenek niklu(III) , Ni 2 O 3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków , zawierający nikiel na III stopniu utlenienia . Według XIX-wiecznej procedury opisanej przez Henry’ego Motta, powstaje podczas kalcynowania azotanu niklu(II) w umiarkowanej temperaturze[3] . Tworzy czarnoszare kryształy nierozpuszczalne w wodzie , które można roztworzyć w gorących kwasach[1] . Podczas prażenia rozkłada się do tlenku niklu(II) i tlenu[3] .
W rzeczywistości jego istnienie w formie bezwodnego tlenku o składzie stechiometrycznym Ni 2 O 3 jest wątpliwe. W wyniku utleniania soli niklu(II) wytrąca się tlenek uwodniony, Ni 2 O 3· H 2 O , czyli Ni(O)OH [4] [5] .
↑ a b c d e CRC Handbook of Chemistry and Physics , William M. W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4 -75, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang. ) .
↑ Dinickel trioxide , [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung , ZVG: 570205 [dostęp 2021-10-31] (niem. • ang. ) .
↑ a b Henry H. Mott Henry H. , The Chemist’s Manual. A Practical Treatise on Chemistry, Qualitative and Quantitative Analysis, Stoichiometry, Blowpipe Analysis, Mineralogy, Assaying, Toxicology, Etc., Etc., Etc , 1877, s. 102–103 (ang. ) .
↑ Keith K. Lascelles Keith K. i inni , Nickel Compouns , [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry , Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 3, DOI : 10.1002/14356007.a17_235.pub2 (ang. ) .
↑ Adam A. Bielański Adam A. , Podstawy chemii nieorganicznej , wyd. 5, t. 2, Warszawa: PWN , 2002, s. 947, ISBN 83-01-13654-5 .