Przejdź do zawartości

Tichon Chriennikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tichon Chriennikow
Ilustracja
Imię i nazwisko

Тихон Николаевич Хренников

Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1913
Jelec

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 2007
Moskwa

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Ludowy Artysta ZSRR Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order Honoru Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Order Cyryla i Metodego (1950-1991) Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
podpis

Tichon Nikołajewicz Chriennikow, ros. Тихон Николаевич Хренников (ur. 28 maja?/10 czerwca 1913, zm. 14 sierpnia 2007 w Moskwie) – rosyjski i radziecki kompozytor, pianista, w latach 1948–1991, z nadania politycznego, generalny sekretarz Związku Kompozytorów ZSRR.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w muzykalnej rodzinie. W dzieciństwie zaczął naukę gry na fortepianie. W wieku kilkunastu lat przeniósł się do Moskwy, gdzie uczył się kompozycji i gry na fortepianie w szkole muzycznej Gnesinów (1929–1932), a potem studiował w moskiewskim Konserwatorium (1932–1936) u Wisariona Szebaldina i Heinricha Neuhausa. Podczas studiów skomponował koncert fortepianowy nr 1 i symfonię nr 1. Wykonaniem symfonii dyrygował Leopold Stokowski[1]. W 1939 skomponował operę „Burza” o tematyce rewolucyjnej.

W 1947 wstąpił do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Od 1948 z woli ówczesnych władz ZSRR został wybrany generalnym sekretarzem Związku Kompozytorów ZSRR, którą funkcję pełnił do 1991 roku. Przez tę nominację i swoją pozycję postrzegany był jako stalinowski komisarz, realizujący partyjną linię w muzyce. Na zjeździe kompozytorów w 1948 wygłosił przygotowany przez władze partyjne referat, w którym oskarżył Prokofjewa, Szostakowicza i Chaczaturiana o formalizm i naśladowanie Zachodu, co było elementem kampanii władz przeciw tym kompozytorom. Mimo to, dostrzega się też, że dzięki swojej pozycji starał się następnie chronić kompozytorów przed atakami władz i pomagać im, miał m.in. udział w przyznaniu Prokofjewowi i Szostakowiczowi nagród stalinowskich.

Skomponował 3 symfonie, 4 koncert fortepianowe, 2 koncerty skrzypcowe, 2 koncerty wiolonczelowe, opery, operetki, balety, muzykę kameralną i filmową. Jego muzyka realizowała estetykę socrealistyczną, nawiązywała do rosyjskich pieśni ludowych, była melodyjna, przeznaczona dla mas, pozbawiona eksperymentów formalnych.

Za swoje dokonania był nagradzany przez władze ZSRR tytułami Ludowego Artysty ZSRR (1963), Bohatera Pracy Socjalistycznej (1973), trzykrotnie Nagrodą Stalinowską (1942, 1946, 1952), Nagrodą Państwową (1967), Nagrodą Leninowską (1974), w Rosji Nagrodą Prezydencką (2003).

Wybrana muzyka filmowa

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]