Przejdź do zawartości

Thiemo de Bakker

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Thiemo de Bakker
Ilustracja
Państwo

 Holandia

Data i miejsce urodzenia

19 września 1988
Haga

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2006

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Rohan Goetzke

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

40 (19 lipca 2010)

Australian Open

1R (2010, 2011, 2016)

Roland Garros

3R (2010)

Wimbledon

3R (2010)

US Open

3R (2010)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

115 (10 lutego 2014)

Roland Garros

1R (2010)

Wimbledon

2R (2010)

Strona internetowa

Thiemo Carsten Jannick de Bakker (ur. 19 września 1988 w Hadze) – holenderski tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

W roku 2006 lider juniorskiego rankingu ITF. Zwycięzca juniorskiego Wimbledonu z 2006 roku. W finale pokonał polskiego tenisistę, Marcina Gawrona 6:2, 7:6.

W 2009 roku stał się pierwszym holenderskim graczem od 2004 roku, który awansował do pierwszej setki światowego rankingu. W sezonie 2010 doszedł do półfinału rozgrywek ATP World Tour w Barcelonie. W ćwierćfinale pokonał po raz pierwszy w karierze gracza z czołowej „dziesiątki” ATP, Jo-Wilfrieda Tsongę. Wynik ten dał mu awans do pierwszej „pięćdziesiątki” światowego rankingu. De Bakker ma również w swoim dorobku 11 zwycięstw w zawodach serii ATP Challenger Tour.

W grze podwójnej, w lutym 2013 roku awansował wspólnie z Jessem Hutą Galungiem do finału w Rotterdamie, przegrywając decydujący mecz z parą Robert LindstedtNenad Zimonjić 7:5, 3:6, 8−10.

Od 2008 roku jest reprezentantem Holandii w Pucharze Davisa. W 2009 roku pokonał gracza światowej czołówki, Gaëla Monfilsa, jednak Holandia przegrała z Francją 1:4 i spadła z grupy światowej.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 40. miejscu w połowie lipca 2010 roku.

Zwycięstwa w turniejach ATP Challenger Tour w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 2009 Tampere Ceglana Australia Peter Luczak 6:4, 7:6(7)
Zwycięzca 2. 2009 Vigo Ceglana Francja Thierry Ascione 6:4, 4:6, 6:2
Zwycięzca 3. 2009 San Sebastián Ceglana Serbia Filip Krajinović 6:2, 6:3
Zwycięzca 4. 2009 Braszów Ceglana Hiszpania Pere Riba 7:5, 6:0
Zwycięzca 5. 2012 Grez-Doiceau Ceglana Rumunia Victor Hănescu 6:4, 3:6, 7:5
Zwycięzca 6. 2012 Alphen aan den Rijn Ceglana Niemcy Simon Greul 6:4, 6:2
Zwycięzca 7. 2012 San Juan Ceglana Argentyna Martín Alund 6:2, 3:6, 6:2
Zwycięzca 8. 2014 Santiago Ceglana Australia James Duckworth 4:6, 7:6(10), 6:1
Zwycięzca 9. 2015 Las Vegas Twarda Słowenia Grega Žemlja 3:6, 6:3, 6:1
Zwycięzca 10. 2015 Monterrey Twarda Dominikana Víctor Estrella 7:6(1), 4:6, 6:3
Zwycięzca 11. 2018 Scheveningen Ceglana Niemcy Yannick Maden 6:2, 6:1

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 17 lutego 2013 Rotterdam Twarda (hala) Holandia Jesse Huta Galung Szwecja Robert Lindstedt
Serbia Nenad Zimonjić
7:5, 3:6, 8–10

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]