The Boatman’s Call
Wykonawca albumu studyjnego | ||||
Nick Cave and the Bad Seeds | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany | ||||
Gatunek | ||||
Wydawnictwo | ||||
Producent | ||||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
| ||||
Single z albumu The Boatman’s Call | ||||
|
The Boatman’s Call – dziesiąty album studyjny wydany przez zespół Nick Cave and the Bad Seeds. Został wydany w 1997 i wciąż pozostaje jednym z najlepiej ocenianych albumów stworzonych przez Nicka Cave'a.
Nastrój albumu jest nacechowany minimalizmem oraz mrocznością muzyki. Ten album zawiera, o wiele więcej skromnych piosenek wykonywanych przez Cave'a z towarzyszeniem tylko pianina lub kilku innych instrumentów. Jest to odejście od aranżacji zespołowych zawartych na poprzednich albumach. Wiele z tekstów odnosi się do osobistych przeżyć Cave'a, a w szczególności do byłych związków uczuciowych oraz tęsknot duchowych. Niektóre z nich wydają się być jasno skierowane do matki Luka – syna Cave'a, Viviane Carneiro („Where Do We Go Now But Nowhere?”) a inne do PJ Harvey, z którą Cave miał romans („West Country Girl”, „Black Hair” oraz „Green Eyes”).
Utwory
[edytuj | edytuj kod]- „Into My Arms” – 4:15
- Nick Cave – śpiew, pianino
- Martyn P. Casey – gitara basowa
- „Lime Tree Arbour” – 2:56
- Nick Cave – śpiew, pianino, organy Hammonda
- Mick Harvey – gitara basowa
- Thomas Wydler – perkusja
- „People Ain't No Good” – 5:42
- Nick Cave – śpiew, pianino, wibrafon
- Mick Harvey – wibrafon
- Martyn P. Casey – gitara basowa
- Thomas Wydler – perkusja
- Warren Ellis – skrzypce
- „Brompton Oratory” – 4:06
- Nick Cave – śpiew, syntezator
- Blixa Bargeld – gitara
- Martyn P. Casey – gitara basowa
- Thomas Wydler – marakasy
- „There Is a Kingdom” – 4:52
- Nick Cave – śpiew, organy Hammonda
- Blixa Bargeld – gitara
- Mick Harvey – gitara akustyczna
- Conway Savage – pianino, śpiew
- Martyn P. Casey – gitara basowa
- Thomas Wydler – perkusja
- Jim Sclavunos – dzwonki
- (Are You) The One That I've Been Waiting For? – 4:05
- Nick Cave – śpiew
- Mick Harvey – gitara, organy Hammonda
- Conway Savage – pianino
- Martyn P. Casey – gitara basowa
- Jim Sclavunos – perkusja
- Where Do We Go Now but Nowhere? – 5:46
- Nick Cave – śpiew
- Blixa Bargeld – gitara
- Mick Harvey – gitara akustyczna
- Conway Savage – pianino
- Martyn P. Casey – gitara basowa
- Thomas Wydler – perkusja
- Warren Ellis – skrzypce
- West Country Girl – 2:45
- Nick Cave – śpiew, pianino
- Blixa Bargeld – pianino
- Mick Harvey – gitara akustyczna
- Martyn P. Casey – gitara basowa
- Thomas Wydler – perkusja
- Warren Ellis – skrzypce
- Black Hair – 4:14
- Nick Cave – śpiew
- Mick Harvey – organy basowe
- Warren Ellis – akordeon
- Idiot Prayer – 4:21
- Nick Cave – śpiew, organy Hammonda
- Blixa Bargeld – gitara
- Mick Harvey – gitara
- Conway Savage – pianino
- Martyn P. Casey – gitara basowa
- Thomas Wydler – perkusja
- Warren Ellis – skrzypce
- Far From Me – 5:33
- Nick Cave – śpiew, pianino, organy Hammonda
- Blixa Bargeld – gitara
- Martyn P. Casey – gitara basowa
- Thomas Wydler – perkusja
- Warren Ellis – skrzypce
- Green Eyes – 3:32
- Nick Cave – śpiew, pianino
- Mick Harvey – gitara akustyczna
- Jim Sclavunos – melodyka
Skład zespołu
[edytuj | edytuj kod]- Nick Cave – śpiew, pianino, organy Hammonda, syntezator, wibrafon
- Mick Harvey – gitara akustyczna, gitara, gitara basowa, organy Hammonda, organy basowe, wibrafon
- Blixa Bargeld – gitara, pianino
- Warren Ellis – skrzypce, akordeon
- Jim Sclavunos – melodyka, perkusja, dzwonki
- Conway Savage – pianino, śpiew
- Martyn P. Casey – gitara basowa
- Thomas Wydler – perkusja, marakasy
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Nick Cave & The Bad Seeds – The Boatman's Call. Discogs. [dostęp 2023-11-02]. (ang.).
- ↑ Nick Cave & The Bad Seeds – The Boatman's Call. Album of the Year. [dostęp 2023-11-02]. (ang.).
- ↑ Stephen Thomas Erlewine: The Boatman's Call – Nick Cave & the Bad Seeds / Nick Cave. AllMusic. [dostęp 2023-11-02]. (ang.).
- ↑ Mike Flaherty: The Boatman's Call. Entertainment Weekly. [dostęp 2023-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-17)]. (ang.).
- ↑ Sara Scribner: NICK CAVE & THE BAD SEEDS”The Boatman’s.... Los Angeles Times. [dostęp 2023-11-03]. (ang.).
- ↑ James Oldham: NICK CAVE: The Boatman's Call. NME. [dostęp 2023-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2000-10-02)]. (ang.).
- ↑ Ryan Schreiber: Nick Cave & The Bad Seeds: The Boatman's Call. Pitchfork Media. [dostęp 2023-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-08-10)]. (ang.).
- ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 151. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
- ↑ Matt Diehl: Nick Cave: The Boatman's Call. Rolling Stone. [dostęp 2023-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-05)]. (ang.).
- ↑ Bernard Zuel: CD REVIEWS (Nick Cave and the Bad Seeds – The Boatman's Call. The Sydney Morning Herald. [dostęp 2023-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (1997-06-14)]. (ang.).