Tauno Pylkkänen

Tauno Pylkkänen
Imię i nazwisko	Tauno Kullervo Pylkkänen
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1918 ; Helsinki
Pochodzenie	fińskie
Data i miejsce śmierci	12 marca 1980 ; Helsinki
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor

Tauno Kullervo Pylkkänen^[1]^[2]^[3] (ur. 22 marca 1918 w Helsinkach, zm. 12 marca 1980 tamże^[1]^[2]^[3]^[4]) – fiński kompozytor.

Życiorys

W latach 1937–1941 był uczniem Leeviego Madetoji, Selima Palmgrena i Sulho Ranty w Akademii Muzycznej w Helsinkach^[1]^[2]^[3]. Ukończył ponadto studia muzykologiczne na Uniwersytecie Helsińskim (1941)^[1]^[2]^[3]^[4]. Od 1940 do 1961 roku pracował jako redaktor muzyczny w fińskim radiu^[1]^[2]^[3]^[4]. W latach 1943–1972 współpracował też jako krytyk muzyczny z dziennikiem „Uusi Suomi”^[1]^[3]^[4]. Od 1960 do 1969 roku pełnił funkcję dyrektora artystycznego Fińskiej Opery Narodowej w Helsinkach^[1]^[2]^[3]^[4]. Od 1967 roku był wykładowcą Akademii Muzycznej w Helsinkach^[2]^[3].

Tworzył w nawiązaniu do tradycji romantycznej^[2]^[3]^[4]. Największe znaczenie mają opery Pylkkänena, wzorowane w zakresie dramaturgii i języka dźwiękowego na dziełach Giacoma Pucciniego i stąd określane jako werystyczne^[1]^[4]. Otrzymał III Prix Italia za operę Sudenmorsian (1950) oraz nagrodę fundacji Wihuri za operę Ikaros (1959)^[1]. Pisał również muzykę do filmów, sztuk teatralnych i audycji radiowych^[4]. Wydał pracę Oopperavaeltaja (Helsinki 1953)^[1].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

Lapin kesä (1940)
Kullervon sotaanlahto (1942)
Sinfonietta (1944)
I Symfonia (1945)
Suita na obój i smyczki (1946)
Lapin kuvia (1947)
uwertura Marathon (1947)
fantazja symfoniczna Kaskirunoelma na kantele i orkiestrę (1948)
Ultima Thule (1949)
Koncert wiolonczelowy (1950)
Preludium symfoniczne (1952)
Kesäisiä kuvia na smyczki (1956)

Utwory kameralne

Divertimento na flet, obój, harfę i wiolonczelę (1941)
Nokturn na skrzypce i fortepian (1943)
Kwartet smyczkowy (1945)
Fantasia appassionata na wiolonczelę i fortepian (1954)
Tryptyk na klarnet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1958)

Utwory wokalno-instrumentalne

Lentävän hollantilaisen näky na sopran, chór męski i orkiestrę (1947)
Metropolis na 3 recytatorów i orkiestrę (1955)
Kadonnut laulu na sopran, baryton, chór i orkiestrę (1958)

Opery

Bathsheba Saarenmaalla (1940, zrewid. 1958)
Mare ja hanen poikansa (1943)
Simo Hurtta (1948)
Sudenmorsian (1950)
Varjo (1952)
Ikaros (1956–1960)
Opri ja Oleksi (1957)
Vangit (1964)
Tuntematon sotilas (1967)

Balet

Kaarina Maununtytar (1960)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 260. ISBN 978-83-224-0837-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2892. ISBN 0-02-865530-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 718. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Ruth-Esther Hillila, Barbara Blanchard Hong: Historical Dictionary of the Music and Musicians of Finland. Westport: Greenwood Press, 1997, s. 315. ISBN 0-313-27728-1.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 260. ISBN 978-83-224-0837-7.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2892. ISBN 0-02-865530-3.

[harvard-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 718. ISBN 0-674-37299-9.

[finland-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Ruth-Esther Hillila, Barbara Blanchard Hong: Historical Dictionary of the Music and Musicians of Finland. Westport: Greenwood Press, 1997, s. 315. ISBN 0-313-27728-1.

[1]

[2]

[3]

[4]