Przejdź do zawartości

Swetła Daskałowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Swetła Daskałowa
Data urodzenia

18 listopada 1921

Data śmierci

25 lipca 2008

Minister sprawiedliwości
Okres

od 12 marca 1966
do 8 lutego 1990

Przynależność polityczna

Bułgarski Ludowy Związek Chłopski

Poprzednik

Petyr Tanczew

Następca

Penczo Penew

Swetła Rajkowa Daskałowa (bułg. Светла Райкова Даскалова; ur. 18 listopada 1921 w Sofii, zm. 25 lipca 2008 w Sofii[1][2]) – bułgarska polityk i prawnik, minister sprawiedliwości (1966–1990), deputowana do Wielkiego Zgromadzenia Narodowego 3. (1957–1962), 4. (1962–1966), 5. (1966–1971), 6. (1972–1976), 7. (1976–1981), 8. (1981–1986) i 9 (1986–1990) kadencji[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Była córką polityka i dyplomaty Rajko Daskałowa i Neweny. W 1944 ukończyła gimnazjum w Sofii i podjęła studia prawnicze na uniwersytecie sofijskim[1]. Po przewrocie komunistycznym we wrześniu 1944 zaangażowała się w działalność Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego (BZNS), kierowanego przez Nikołę Petkowa. Pełniła funkcję sekretarza grupy parlamentarnej BZNS w Zgromadzeniu Narodowym[1]. W 1951 aresztowana przez funkcjonariuszy Bezpieczeństwa Państwowego, spędziła kilka miesięcy w więzieniu. Po uwolnieniu rozpoczęła pracę w zawodzie adwokata[1].

W latach 1955–1962 zajmowała się pracą naukową w instytucie prawa Bułgarskiej Akademii Nauk[3]. OD 1958 działała w nowym BZNS, pozostającym pod pełną kontrolą władz komunistycznych i reprezentowała tę partię w Zgromadzeniu Narodowym[1]. W 1966 objęła stanowisko ministra sprawiedliwości, które pełniła do 1990. Była także członkinią Rady Narodowej Frontu Ojczyźnianego i Komitetu Kobiet Bułgarskich. W marcu 1990 wycofała się z działalności politycznej[1].

Była mężatką (mąż Władimir Wampirski był adwokatem).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 146–147. ISBN 978-954-430-603-8.
  2. 10 години от смъртта на Светла Даскалова. calendar.dir.bg. [dostęp 2021-04-11]. (bułg.).
  3. Властта им отива. standartnews.com. [dostęp 2021-04-11]. (bułg.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 146–147. ISBN 978-954-430-603-8.