Su Tseng-chang
 Su Tseng-chang | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 lipca 1947 |
|---|---|
| Premier Republiki Chińskiej | |
| Okres |
od 14 stycznia 2019 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Premier Republiki Chińskiej | |
| Okres |
od 25 stycznia 2006 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Su Tseng-chang (chiń. upr. 苏贞昌; chiń. trad. 蘇貞昌; pinyin Sū Zhēnchāng; pe̍h-ōe-jī So Cheng-chhiong; ur. 28 lipca 1947 w Pingdong[1]) – tajwański polityk, premier od stycznia 2006 do maja 2007 i ponownie od 14 stycznia 2019 do 31 stycznia 2023[2].
Ukończył Narodowy Uniwersytet Tajwański, w latach 1973–1983 prowadził praktykę adwokacką[1]; był w gronie obrońców oskarżonych działaczy praw człowieka w 1979 (tzw. incydent Kaohsiung)[3]. Podobnie jak wielu oskarżonych w tej sprawie (m.in. Shih Ming-teh, Annette Lu, Lin Yi-hsiung) i członków zespołu prawniczego (m.in. Chen Shui-bian, Frank Hsieh), zaangażował się w politykę w szeregach Demokratycznej Partii Postępowej.
W latach 1989–1994 zasiadał w samorządzie powiatu Pingdong, zaś w latach 1997–2004 w radzie miejskiej Tajpej[1]. Pełnił szereg funkcji państwowych i partyjnych, w latach 2004–2005 był sekretarzem generalnym urzędu prezydenckiego przy osobie prezydenta Chen Shui-biana[4]. Po rezygnacji prezydenta Chena z kierowania Demokratyczną Partią Postępową został w 2005 dziesiątym w historii szefem partii[5]. Z funkcji tej zrezygnował w grudniu 2005 po porażce w wyborach samorządowych[6] i został zastąpiony przez byłego premiera, Yu Shyi-kuna.
W styczniu 2006, po rezygnacji Franka Hsieh, został powołany na stanowisko premiera Tajwanu[7]. W maju 2007 ubiegał się o nominację Demokratycznej Partii Postępowej w wyborach prezydenckich zaplanowanych na 2008; partia wybrała jednak na swojego kandydata Franka Hsieh[8]. Po porażce Su Tseng-chang zrezygnował z funkcji premiera i został zastąpiony przez Chang Chun-hsiunga[9].
W maju 2012 został wybrany na przewodniczącego Demokratycznej Partii Postępowej[10]. W maju 2014 zastąpiła go na tym stanowisku Tsai Ing-wen[11].
Żonaty (żona Chan Hsiu-ling, 詹秀齡), ma trzy córki[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Su Tseng-chang (蘇貞昌). Want China Times. [dostęp 2011-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-11)]. (ang.).
- ↑ January 2023 [online], rulers.org [dostęp 2024-04-26].
- ↑ Mo Yan-chih: 2010 ELECTIONS: PROFILE: Su Tseng-chang: Comeback kid. Taipei Times. [dostęp 2011-08-21]. (ang.).
- ↑ Secretary-General to the President. Office of the President Republic of China (Taiwan). [dostęp 2011-08-21]. (ang.).
- ↑ Su elected as new DPP chairperson. Taipei Times, 2005-01-31. [dostęp 2011-08-21]. (ang.).
- ↑ Su Tseng-chang's political fortunes change rapidly. Taipei Times, 2007-05-13. [dostęp 2011-08-21]. (ang.).
- ↑ Taiwan president appoints new PM. BBC, 2006-01-19. [dostęp 2011-08-21]. (ang.).
- ↑ Frank Hsieh wins DPP presidential primary. The China Post, 2007-05-07. [dostęp 2011-08-21]. (ang.).
- ↑ Chang Chun-hsiung named Taiwan PM. BBC, 2007-05-14. [dostęp 2011-08-21]. (ang.).
- ↑ Rich Chang: Su takes over DPP, pledges promotion of social justice. Taipei Times, 2012-05-31. [dostęp 2012-06-05]. (ang.).
- ↑ Lauly Li: Tsai Ing-wen elected to former DPP chairwoman post by landslide. The China Post, 2014-05-26. [dostęp 2014-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-28)]. (ang.).
- ↑ Jewel Huang: Su Tseng-chang enters race for DPP chairman. Taipei Times. [dostęp 2011-08-21]. (ang.).
| Premierzy Rządu Cesarskiego |
|
|---|---|
| Premierzy Republiki Chińskiej |
|
| Sekretarze stanu Republiki Chińskiej |
|
| Premierzy Republiki Chińskiej |
|
| Premier Rządu Cesarskiego |
|
| Premierzy Republiki Chińskiej |
|
| Premierzy Republiki Chińskiej (rezydujący na Tajwanie) |
|
