Przejdź do zawartości

Striga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Striga
Ilustracja
Striga bilabiata
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

zarazowate

Rodzaj

Striga

Nazwa systematyczna
Striga Loureiro
Fl. Cochinch. 17, 22. Sep 1790[3]
Typ nomenklatoryczny

S. lutea Loureiro[3]

Striga densiflora

Strigarodzaj roślin należący do rodziny zarazowatych (dawniej zwykle zaliczany do trędownikowatych). Obejmuje ok. 20 gatunków roślin zielnych występujących w Afryce, tropikalnej i subtropikalnej Azji oraz na wyspach Oceanii[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Rośliny zielne, półpasożytnicze[4].
Liście
Naprzeciwległe w dolnej części pędu, skrętoległe w górnej, wąskie i czasem bardzo zredukowane, wówczas łuskowate[4].
Kwiaty
Wyrastają pojedynczo w kątach liści lub w kłosowatych kwiatostanach na szczycie pędu. Kielich rurkowaty, pięciokrotny. Korona z rurką zgiętą i asymetryczną koroną – z okazałą, trójłatkową wargą dolną i niepozorną, całobrzegą lub dwułatkową wargą górną. Pręciki 4[4].
Owoce
Torebki zawierające liczne, owalne nasiona[4].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja systematyczna

Rodzaj zaliczany w nowszych ujęciach systematycznych do rodziny zarazowatych (np. według APweb prezentującej aktualizowany system APG IV z 2016), czasem, zwłaszcza w starszych źródłach klasyfikowany do trędownikowatych[5].

Wykaz gatunków[6]

Odżywianie

[edytuj | edytuj kod]

Rośliny należące do rodzaju Striga określane są jako obligatoryjne półpasożyty korzeniowe, jednak siewki w pierwszym okresie wzrostu są pozbawione chlorofilu i całkowicie uzależnione od dostępu węgla organicznego pochodzącego od żywiciela[8]. Dzięki zjawisku dyskryminacji izotopów węgla przez enzymy Rubisco i PEPC możliwe było ustalenie w jakim stopniu rośliny pasożytnicze korzystają ze związków organicznych organizmu żywicielskiego. Około 28% i 35% węgla w dojrzałych liściach odpowiednio S. hermonthica i S. asiatica pochodziło z roślin żywicielskich o fotosyntezie C4[7]. Na różnym etapie rozwoju od żywiciela pochodzi od 20% do 85% węgla wchodzącego w skład organizmu pasożytniczego, przeprowadzającego fotosyntezę C3[7][9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-11-14] (ang.).
  3. a b Index Nominum Genericorum. [dostęp 2012-11-14].
  4. a b c d e Striga. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2012-11-14]. (ang.).
  5. Genus: Striga. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2012-11-02]. (ang.).
  6. Striga. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2012-11-14]. (ang.).
  7. a b c MC. Press, N. Shah, JM. Tuohy, GR. Stewart. Carbon isotope ratios demonstrate carbon flux from c(4) host to c(3) parasite.. „Plant Physiol”. 85 (4), s. 1143–1145, Dec 1987. PMID: 16665818. 
  8. Dörr Inge. How Striga Parasitizes its Host: a TEM and SEM Study. „Ann. Bot.”. 79 (5), s. 463–472, 1997. DOI: 10.1006/anbo.1996.0385. 
  9. Graves J.D., Wylde A,. Press M.C., Stewart G.R.. Growth and carbon allocation in Pennisetum typhoides infected with the parasitic angiosperm Striga hermonthica. „Plant Cell Environ.”. 13 (4), s. 367–373, 1990. DOI: 10.1111/j.1365-3040.1990.tb02140.x.