Stéphane Séjourné

Stéphane Séjourné
	; Stéphane Séjourné (2024)
Data i miejsce urodzenia	26 marca 1985 ; Wersal
Zawód, zajęcie	polityk
Alma Mater	Université de Poitiers
Stanowisko	minister spraw zagranicznych (2024)
Partia	Renaissance
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stéphane Séjourné (wym. [s t e p a n ə s e ʒ u ɾ n e]; ur. 26 marca 1985 w Wersalu) – francuski polityk, w latach 2017–2018 doradca polityczny prezydenta Emmanuela Macrona, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji, w latach 2021–2024 przewodniczący frakcji Odnówmy Europę, od 2022 sekretarz generalny Renaissance, w 2024 minister spraw zagranicznych.

Życiorys

W młodości mieszkał w Hiszpanii i Argentynie. W 2001 wstąpił do Partii Socjalistycznej^[1]. Studiował na Université de Poitiers, był aktywistą studenckim, a w 2006 jednym z przywódców protestów na tej uczelni przeciwko rządowemu projektowi zmian w prawie dotyczącym umów o pracę^[2]. Działał w kilkuosobowej grupie zwanej „la bande de Poitiers”, skupiającej młodych współpracowników Dominique'a Strauss-Kahna^[3]. Pracował m.in. jako asystent parlamentarzystów^[4], a także w gabinecie Jeana-Paula Huchona, prezydenta regionu Île-de-France^[5].

W 2015 dołączył do gabinetu ministra gospodarki Emmanuela Macrona^[5]. Stał się jednym z jego najbliższych współpracowników, brał udział w organizowaniu ruchu politycznego En Marche!^[2], a także inicjował powołanie organizacji młodzieżowej „Les Jeunes avec Macron”^[6].

W 2017, po zwycięstwie Emmanuela Macrona w wyborach prezydenckich, został mianowany jego doradcą politycznym^[2]. Opuścił to stanowisko po kilkunastu miesiącach w 2018^[7] w związku z objęciem funkcji dyrektora kampanii LREM w wyborach europejskich w 2019^[1]. W wyborach tych sam również uzyskał mandat europosła IX kadencji^[8]. W 2021 został wybrany na przewodniczącego frakcji Odnówmy Europę w PE^[9].

We wrześniu 2022 objął funkcję sekretarza generalnego partii Renaissance^[10]. W styczniu 2024 powołany na urząd ministra do spraw Europy i spraw zagranicznych w rządzie Gabriela Attala^[11]. W wyborach w tym samym roku uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego^[12]. Stanowisko ministra zajmował do września 2024.

Życie prywatne

Zawarł rejestrowany związek partnerski z politykiem Gabrielem Attalem^[13]; w późniejszym czasie para się rozstała^[14].

Przypisy

↑ ^a ^b LREM: Stéphane Séjourné, un pilote en campagne pour les européennes. leparisien.fr, 11 marca 2019. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).
↑ ^a ^b ^c Ces Poitevins qui gravitent dans la galaxie Macron. lanouvellerepublique.fr, 26 września 2017. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).
↑ Comment les „DSK boys” ont pris leur revanche grâce à Macron. lejdd.fr, 4 lipca 2017. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).
↑ M. Stéphane Séjournén. lesbiographies.com. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).
↑ ^a ^b L'ex-étudiant frondeur dans l'ombre de Macron. lanouvellerepublique.fr, 22 lutego 2015. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).
↑ Jeunes avec Macron: histoire d’un hold-up politique. franceinter.fr, 15 września 2018. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).
↑ Européennes: Stéphane Séjourné, du combat anti-CPE à l'UE pro-Macron. liberation.fr, 29 października 2018. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).
↑ Européennes: découvrez les 79 nouveaux députés français. lejdd.fr, 26 maja 2019. [dostęp 2019-05-27]. (fr.).
↑ Maïa de La Baume: Stéphane Séjourné elected as Renew Europe leader. politico.eu, 19 października 2021. [dostęp 2021-11-10]. (ang.).
↑ En Marche devient Renaissance, les difficultés commencent. la-croix.com. [dostęp 2022-09-18]. (fr.).
↑ La nomination du Gouvernement de Gabriel Attal. gouvernement.fr, 11 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-11]. (fr.).
↑ Législatives 2024: Stéphane Séjourné, le ministre des Affaires étrangères, élu dans les Hauts-de-Seine. leparisien.fr, 7 lipca 2024. [dostęp 2024-07-07]. (fr.).
↑ Grégoire Biseau: Stéphane Séjourné et Gabriel Attal, un couple au cœur du pouvoir. lemonde.fr, 31 października 2021. [dostęp 2022-05-02]. (fr.).
↑ Victor Goury-Laffont: Who is Gabriel Attal, France’s new prime minister?. politico.eu, 9 stycznia 2024. [dostęp 2024-07-07]. (ang.).

[lp-1] LREM: Stéphane Séjourné, un pilote en campagne pour les européennes. leparisien.fr, 11 marca 2019. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).

[lnr-2] Ces Poitevins qui gravitent dans la galaxie Macron. lanouvellerepublique.fr, 26 września 2017. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).

[lejd-3] Comment les „DSK boys” ont pris leur revanche grâce à Macron. lejdd.fr, 4 lipca 2017. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).

[4] M. Stéphane Séjournén. lesbiographies.com. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).

[lnr1-5] L'ex-étudiant frondeur dans l'ombre de Macron. lanouvellerepublique.fr, 22 lutego 2015. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).

[6] Jeunes avec Macron: histoire d’un hold-up politique. franceinter.fr, 15 września 2018. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).

[7] Européennes: Stéphane Séjourné, du combat anti-CPE à l'UE pro-Macron. liberation.fr, 29 października 2018. [dostęp 2019-03-25]. (fr.).

[8] Européennes: découvrez les 79 nouveaux députés français. lejdd.fr, 26 maja 2019. [dostęp 2019-05-27]. (fr.).

[9] Maïa de La Baume: Stéphane Séjourné elected as Renew Europe leader. politico.eu, 19 października 2021. [dostęp 2021-11-10]. (ang.).

[10] En Marche devient Renaissance, les difficultés commencent. la-croix.com. [dostęp 2022-09-18]. (fr.).

[11] La nomination du Gouvernement de Gabriel Attal. gouvernement.fr, 11 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-11]. (fr.).

[12] Législatives 2024: Stéphane Séjourné, le ministre des Affaires étrangères, élu dans les Hauts-de-Seine. leparisien.fr, 7 lipca 2024. [dostęp 2024-07-07]. (fr.).

[13] Grégoire Biseau: Stéphane Séjourné et Gabriel Attal, un couple au cœur du pouvoir. lemonde.fr, 31 października 2021. [dostęp 2022-05-02]. (fr.).

[14] Victor Goury-Laffont: Who is Gabriel Attal, France’s new prime minister?. politico.eu, 9 stycznia 2024. [dostęp 2024-07-07]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

W dniu powstania	Gabriel Attal Bruno Le Maire Gérald Darmanin Catherine Vautrin Amélie Oudéa-Castéra Marc Fesneau Rachida Dati Sébastien Lecornu Éric Dupond-Moretti Stéphane Séjourné Christophe Béchu Sylvie Retailleau
Późniejsi członkowie rządu	Nicole Belloubet Stanislas Guerini

XVIII wiek	Armand Marc de Montmorin Saint-Hérem (1789–1791) Claude Antoine Valdec de Lessart (1791–1792) Charles François Dumouriez (1792) Pierre Paul de Méredieu de Naillac (1792) Scipion Victor de Chambonas (1792) François Joseph de Gratet, wicehrabia Dubouchage (1792) Claude Bigot de Sainte-Croix (1792) Pierre Henri Hélène Marie Lebrun-Tondu (1792–1793) François Louis Michel Chemin Deforgues (1793–1794) Jean Marie Claude Alexandre Goujon (1794) Martial Joseph Armand Herman (1794) Charles Delacroix (1794) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1795–1797) Karl Reinhard (1797–1799) Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1799–1799) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1799–1807)
XIX wiek	Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1807–1811) Hugues Bernard Maret (1811–1813) Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1813–1814) Antoine René Charles Mathurin, hrabia de Laforest (1814) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1814–1815) Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1815) Louis, baron Bignon (1815) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1815) Armand Emmanuel du Plessis, książę de Richelieu (1815) Jean-Joseph-Paul-Augustin, markiz Dessolles (1815–1818) Étienne Denis, baron Pasquier (1818–1819) Mathieu de Montmorency (1819–1821) François-René de Chateaubriand (1821–1822) Ange Hyacinthe Maxence, baron de Damas (1822–1824) Auguste de La Ferronays (1824–1828) Anne Pierre Adrien, książę de Montmorency-Laval (1828–1829) Joseph-Marie de Portalis (1829) Jules Auguste Armand Marie, książę de Polignac (1829) Victor Louis Victurnien (1829–1830) Louis, baron Bignon (1830) Jean-Baptiste Jourdan (1830) Louis, hrabia Molé (1830) Nicolas Joseph Maison (1830) Horace François Bastien, hrabia Sébastiani (1830–1832) Victor, duc de Broglie (1832–1834) Henri Gauthier, comte de Rigny (1834) Charles Joseph, comte Bresson (1834) Henri Gauthier, comte de Rigny (1834–1835) Victor, duc de Broglie (1835–1836) Adolphe Thiers (1836) Louis, comte Molé (1836–1839) Napoléon Auguste Lannes, duc de Montebello (1839) Nicolas Jean de Dieu Soult, duc de Dalmatie (1839–1840) Adolphe Thiers (1840) François Guizot (1840–1848) Alphonse de Lamartine (1848) Jules Bastide (1848) Marie Alphonse Bedeau (1848) Jules Bastide (1848) Édouard Drouyn de Lhuys (1848–1849) Alexis de Tocqueville (1849) Alphonse de Rayneval (1849) Jean-Ernest Ducos, vicomte de La Hitte (1849–1851) Édouard Drouyn de Lhuys (1851) Anatole, baron Brénier de Renaudière (1851) Jules Baroche (1851) Louis Félix Étienne, marquis de Turgot (1851–1852) Édouard Drouyn de Lhuys (1852–1855) Aleksander Colonna-Walewski (1855–1860) Jules Baroche (1860) Édouard Thouvenel (1860–1862) Édouard Drouyn de Lhuys (1862–1866) Charles, marquis de La Valette (1866) Lionel, marquis de Moustier (1866–1868) Charles, marquis de La Valette (1868–1869) Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1869–1870) Napoléon, comte Daru (1870) Émile Ollivier (1870) Agenor, duc de Gramont (1870) Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1870) Charles, comte de Rémusat (1871–1873) Albert, duc de Broglie (1873) Louis Decazes, duc de Glucksberg (1873–1877) Gaston-Robert, marquis de Banneville (1877) William Henry Waddington (1877–1879) Charles de Freycinet (1879–1880) Jules Barthélemy-Saint-Hilaire (1880–1881) Léon Gambetta (1881–1882) Charles de Freycinet (1882) Charles Duclerc (1882–1883) Armand Fallières (1883) Paul-Armand Challemel-Lacour (1883) Jules Ferry (1883–1885) Charles de Freycinet (1885–1886) Émile Flourens (1886–1888) René Goblet (1888–1889) Eugène Spuller (1889–1890) Alexandre Ribot (1890–1893) Jules Develle (1893) Jean Casimir-Perier (1893–1894) Gabriel Hanotaux (1894–1895) Marcellin Berthelot (1895–1896) Léon Bourgeois (1896) Gabriel Hanotaux (1896–1898) Théophile Delcassé (1898–1905)
XX wiek	Maurice Rouvier (1905–1906) Léon Bourgeois (1906) Stéphen Pichon (1906–1911) Jean Cruppi (1911) Justin de Selves (1911–1912) Raymond Poincaré (1912–1913) Charles Jonnart (1913) Stéphen Pichon (1913) Gaston Doumergue (1913–1914) Léon Bourgeois (1914) René Viviani (1914) Gaston Doumergue (1914) Théophile Delcassé (1914–1915) René Viviani (1915) Aristide Briand (1915–1917) Alexandre Ribot (1917) Louis Barthou (1917) Stéphen Pichon (1917–1920) Alexandre Millerand (1920) Georges Leygues (1920–1921) Aristide Briand (1921–1922) Raymond Poincaré (1922–1924) Edmond Lefebvre du Prey (1924) Édouard Herriot (1924–1925) Aristide Briand (1925–1926) Édouard Herriot (1926) Aristide Briand (1926–1932) Pierre Laval (1932) André Tardieu (1932) Édouard Herriot (1932) Joseph Paul-Boncour (1932–1934) Édouard Daladier (1934) Louis Barthou (1934) Pierre Laval (1934–1936) Pierre-Étienne Flandin (1936) Yvon Delbos (1936–1938) Joseph Paul-Boncour (1938) Georges Bonnet (1938–1939) Édouard Daladier (1939–1940) Paul Reynaud (1940) Édouard Daladier (1940) Paul Reynaud (1940) Paul Baudouin (1940) Pierre Laval (1940) Pierre-Étienne Flandin (1940) François Darlan (1941–1942) Pierre Laval (1942–1944) Maurice Dejean (1941–1942) René Pleven (1942–1943) René Massigli (1943–1944) Georges Bidault (1944–1946) Léon Blum (1946–1947) Georges Bidault (1947–1948) Robert Schuman (1948–1953) Georges Bidault (1953–1954) Pierre Mendès France (1954–1955) Edgar Faure (1955) Antoine Pinay (1955–1956) Christian Pineau (1956–1958) René Pleven (1958) Maurice Couve de Murville (1958–1968) Michel Debré (1968–1969) Maurice Schumann (1969–1973) André Bettencourt (1973) Michel Jobert (1973–1974) Jean Sauvagnargues (1974–1976) Louis de Guiringaud (1976–1978) Jean François-Poncet (1978–1981) Claude Cheysson (1981–1984) Roland Dumas (1984–1986) Jean-Bernard Raimond (1986–1988) Roland Dumas (1988–1993) Alain Juppé (1993–1995) Hervé de Charette (1995–1997) Hubert Védrine (1997–2002)
XXI wiek	Dominique de Villepin (2002–2004) Michel Barnier (2004–2005) Philippe Douste-Blazy (2005–2007) Bernard Kouchner (2007–2010) Alain Juppé (2010–2012) Laurent Fabius (2012–2016) Jean-Marc Ayrault (2016–2017) Jean-Yves Le Drian (2017–2022) Catherine Colonna (2022–2024) Stéphane Séjourné (2024) Jean-Noël Barrot (od 2024)