Sierścinek rudobrzuchy

Sierścinek rudobrzuchy
	Protochromys fellowsi
	(Hinton, 1943)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszy
Plemię	Hydromyini
Rodzaj	Protochromys; Menzies, 1996
Gatunek	sierścinek rudobrzuchy
Synonimy
	Melomys fellowsi Hinton, 1943;
	Melomys fellowsi Hinton, 1943;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Sierścinek rudobrzuchy^[5] (Protochromys fellowsi) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie w Papui-Nowej Gwinei^[4]^[6].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1943 roku brytyjski teriolog Martin Hinton nadając mu nazwę Melomys fellowsi^[3]. Holotyp pochodził z Baiyanki, na wysokości 2440 m n.p.m., między zlewniami rzek Purari i Ramu, w Papui-Nowej Gwinei^[6]. Jedyny przedstawiciel rodzaju sierścinek^[5] który opisał w 1996 roku australijski zoolog James I. Menzies^[2].

Takson fellowsi był pierwotnie opisywany jako bardzo odrębny gatunek z rodzaju Melomys, ale jego włączenie do tego rodzaju było zawsze kwestionowane^[7]. W 1996 roku utworzono rodzaj Protochromys na podstawie cech morfologicznych (takie jak bladożółte siekacze i szczegóły budowy czaszki), które odróżniały go od Melomys i Paramelomys^[7]. Później Protochromys trafił do grupy Uromys^[7]. To, czy Protochromys jest spokrewniony z Melomys, Paramelomys lub innymi rodzajami Hydromyini, nie zostało jeszcze ustalone w żadnej molekularnej analizie genetycznej^[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy^[7].

Etymologia

Protochromys: gr. πρωτο- prōto „pierwszy, przed”; ωχρος ōkhros „jasnożółty”; μυς mus, μυoς muos „mysz”^[2].
fellowsi: etymologia nieznana; okaz typowy został odłowiony przez australijskiego ornitologa Fredericka Shaw Mayera i trafił do Muzeum Historii Naturalnej w Londynie, gdzie Hinton pracował na Wydziale Zoologii; w oryginalnym, krótkim opisie nie wskazał etymologii nazwy fellowsi^[8].

Zasięg występowania

Sierścinek rudobrzuchy występuje we wschodniej części wyżyn Nowej Gwinei od obszarów Porgery na wschód do gór Hagen i Góry Wilhelma w Górach Bismarcka; być może występuje dalej na zachodzie i wschodzie w Papui-Nowej Gwinei^[7].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 70–80 mm, długość ogona 79–88 mm, długość ucha 9–11 mm, długość tylnej stopy 18–20 mm; brak danych dotyczących masy ciała^[9].

Ekologia

Sierścinek rudobrzuchy występuje na wysokościach od 1800 do 2600 m n.p.m. Zamieszkuje górskie lasy mgliste^[4].

Populacja

Sierścinek rudobrzuchy jest dość pospolity w znanych miejscach występowania. Zajmuje stosunkowo duży obszar. Nie są znane większe zagrożenia dla tego gatunku; żyje on powyżej strefy wykorzystywanej przez rolnictwo, ale lokalnie, w zachodniej części zasięgu, wydobycie złota, srebra i miedzi może być dla niego zagrożeniem. Sierścinek rudobrzuchy jest przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody uznawany za gatunek najmniejszej troski^[4].

Przypisy

↑ Protochromys fellowsi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c J.I. Menzies. A systematic revision of Melomys (Rodentia: Muridae) of New Guinea. „Australian Journal of Zoology”. 44 (4), s. 416–417, 1996. DOI: 10.1071/ZO9960367. ISSN 0004-959X. (ang.).
↑ ^a ^b M.A.C. Hinton. Preliminary Diagnoses of five new Murine Rodents from New Guinea. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eleventh series. 10 (68), s. 554, 1943. DOI: 10.1080/03745481.1943.9728040. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d K.K. Helgen K.K., T. Leary & D.T.L.& D. Wright T. Leary & D.T.L.& D., Protochromys fellowsi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2016-1.RLTS.T13119A22459833.en [dostęp 2022-02-27] (ang.).
↑ ^a ^b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 283. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Protochromys fellowsi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-27].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 502. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 132. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 708. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[itis-1] Protochromys fellowsi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Menzies-2] J.I. Menzies. A systematic revision of Melomys (Rodentia: Muridae) of New Guinea. „Australian Journal of Zoology”. 44 (4), s. 416–417, 1996. DOI: 10.1071/ZO9960367. ISSN 0004-959X. (ang.).

[Hinton-3] M.A.C. Hinton. Preliminary Diagnoses of five new Murine Rodents from New Guinea. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eleventh series. 10 (68), s. 554, 1943. DOI: 10.1080/03745481.1943.9728040. (ang.).

[iucn-4] K.K. Helgen K.K., T. Leary & D.T.L.& D. Wright T. Leary & D.T.L.& D., Protochromys fellowsi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2016-1.RLTS.T13119A22459833.en [dostęp 2022-02-27] (ang.).

[miiz-5] W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 283. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[MSW3-6] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Protochromys fellowsi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-27].

[Burgin&inni-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 502. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Beolens&inni-8] B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 132. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).

[Denys&inni-9] Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 708. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]