Scorzalit
Scorzalit | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy |
brak[1] |
---|---|
Skład chemiczny |
zasadowy fosforan żelaza, magnezu i glinu[1] |
Twardość w skali Mohsa |
5-6[1] |
Przełam |
nierówny[1] |
Łupliwość |
niewyraźna[1] |
Pokrój kryształu |
prostokątny[1] |
Układ krystalograficzny |
jednokośny[1] |
Właściwości mechaniczne |
kruchy[1] |
Gęstość minerału |
3,30-3,38[1] |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
ciemnozielona lub ciemnoniebieska, zielona[1] |
Rysa |
biała[1] |
Połysk |
szklisty/matowy[1] |
Scorzalit – minerał z gromady forsterytów[1]; zasadowy fosforan żelaza, magnezu i glinu.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwa pochodzi od pochodzenia brazylijskiego mineraloga Evaristo Penny Scorzy[1].
Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Kryształy rzadko tabliczkowe lub krótkosłupkowe, o postaci pseudorombowej bipiramidy z prostokątnym przekrojem. Minerał występuje najczęściej w skupieniach ziarnistych, zbitych i skorupowych. Jest kruchy, przeświecający lub nie z szklistym albo matowym połyskiem. Ma barwę od ciemnozielonej, przez zieloną, aż do ciemnoniebieskiej[1].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Jest minerałem bardzo rzadkim. Spotykany w pegmatytach granitowych, współwystępując z apatytem, albitem i kwarcem. Znajdowany w Brazylii w kopalni Corrego Frio w stanie Minas Gerais, gdzie został odkryty w 1947 roku. Wydobywany również jest z kopalni Victory w Dakocie Południowej, z okręgu Mono z Kalifornii oraz z Syberii[1].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Jest bardzo poszukiwany i ceniony przez kolekcjonerów, stanowiąc mineralogiczną ciekawostkę; okazjonalnie używany jako kamień ozdobny. Nadawany jest mu szlif fasetkowy i kaboszonowy. Często mylony z lazulitem[1].
-
Widok z bliska. Często wydaje się czarny.
-
na skale