Rezerwat przyrody Bielawa
54°48′06″N 18°15′00″E/54,801667 18,250000 Wyrobisko po eksploatacji torfu w rezerwacie przyrody Bielawa | |
| rezerwat torfowiskowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1999 |
| Akt prawny |
Dz. Urz. Woj. Pomorskiego z 1999 r. Nr 122, poz. 1075 |
| Powierzchnia |
721,41 ha |
Położenie na mapie powiatu puckiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
| 54°48′06″N 18°15′00″E/54,801667 18,250000
| |
Rezerwat przyrody Bielawa – rezerwat torfowiskowy na Wybrzeżu Słowińskim[1], na obszarze Bielawskiego Błota. Granice rezerwatu obejmują grunty trzech gmin: wiejskiej Puck, Władysławowo i Krokowa. Pierwszy rezerwat o tej nazwie utworzono w 1999 r. na powierzchni 680,2 ha. Następnie w 2005 r. granicą rezerwatu przyrody Bielawa objęto powierzchnię 721,41 ha dotychczas należących do trzech rezerwatów: Bielawa, Moroszka Bielawskiego Błota i Woskownica Bielawskiego Błota, tworząc tym samym jeden spójny, wielkoobszarowy rezerwat przyrody.
Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie torfowiska wysokiego typu bałtyckiego z charakterystyczną roślinnością, stanowiącego ostoję ptactwa wodno-błotnego. Rodzaj rezerwatu określono jako torfowiskowy, typ torfowiskowy, podtyp torfowisk wysokich (ze względu na główny typ ekosystemu), typ biocenotyczny, podtyp biocenoz naturalnych i półnaturalnych (ze względu na dominujący przedmiot ochrony)[2].
Obszar rezerwatu jest jednym z głównych w regionie miejsc sezonowych koncentracji żurawi, jednym z dwóch znanych w Polsce miejsc lęgowych łęczaka, żerowiskiem dla uszatki błotnej, błotniaka łąkowego, orła przedniego i innych ptaków szponiastych, jest ważnym miejscem odpoczynku ptaków migrujących na trasie ich przelotów. Powierzchnia torfowiska jest stanowiskiem zagrożonych i ginących gatunków takich, jak wełnianeczka darniowa, malina moroszka i woskownica europejska[3]. A przede wszystkim rezerwat obejmuje ochroną jedno z największych zachowanych w Polsce torfowisk wysokich typu bałtyckiego, które pomimo wieloletniej eksploatacji na skalę przemysłową, zachowało liczne walory przyrodnicze i krajobrazowe. Obecnie w granicach rezerwatu prowadzi się prace renaturalizacyjne. Wykonuje się zakrojone na szeroką skalę zabiegi czynnej ochrony przyrody, których celem jest odwrócenie uruchomionych przez człowieka procesów degradacji i przywrócenie procesów torfotwórczych na możliwie największej powierzchni torfowiska.
Nadzór nad rezerwatem sprawuje Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Gdańsku.
Rezerwat Bielawa znajduje się w granicach dwóch ostoi Natura 2000: PLB220010 „Bielawskie Błota” i PLH220063 Bielawa i Bory Bażynowe[4], a także w granicach Nadmorskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu[5] i otuliny Nadmorskiego Parku Krajobrazowego[6].
Najbliższe miejscowości to Ostrowo, Czarny Młyn, Kaczyniec, Sławoszyno i Sławoszynko.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Kępa Ostrowska
- Rezerwat przyrody Moroszka Bielawskiego Błota
- Rezerwat przyrody Woskownica Bielawskiego Błota
- Bielawskie Błoto
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Nr 8/2005 Wojewody Pomorskiego z dnia 30 maja 2005r. w sprawie rezerwatu przyrody "Bielawa"
- ↑ Machnikowski M., Angiel M., Błaszkowska B., Fałtynowicz E., Gerstmannowa E., Gromadzki M., Knapik M., Lenartowicz Z., Przystupa B., Roszman H., 1985. Opracowanie przyrodnicze i koncepcja ochrony Bielawskich Błot. Instytut Kształtowania Środowiska, oddział Gdynia, (msc)
- ↑ Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska: http://natura2000.gdos.gov.pl/natura2000/pl/proste.php
- ↑ Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska: http://geoserwis.gdos.gov.pl/mapy/
- ↑ Zał. Nr 2 do Uchwały Nr 142/VII/11 Sejmiku Województwa Pomorskiego z dnia 27 kwietnia 2011 r.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bielawa. [w:] Nadmorski Park Krajobrazowy [on-line]. Pomorski Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-05-28].
- Rezerwat przyrody Bielawa. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-05-28].