Przejdź do zawartości

Renkloda Ulena

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Renkloda Ulena
Ilustracja
Rodzaj

śliwa

Gatunek

śliwa domowa

Inne nazwy

Oullins Reneklode

Śliwa domowa 'Renkloda Ulena' – odmiana uprawna (kultywar) śliwy domowej (Prunus domestica L. subsp. italica (Borckh.) Hegi var. claudiana), należąca do grupy o średniowczesnej porze dojrzewania. Odmiana została wyselekcjonowana we Francji jako siewka nieznanego pochodzenia. Popularna w Polsce głównie w uprawie amatorskiej, do Rejestru Odmian prowadzonego przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych[1] wpisana w 1990 roku.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Drzewo rośnie bardzo silnie, tworząc dużą rozłożystą koronę o bardzo mocnej konstrukcji. W pierwszych latach po posadzeniu tworzy koronę odwrotnie stożkowatą, która później spłaszcza się i rozrasta.
Pędy
Jednoroczne są silne, długie i sztywne, o fioletowym lub bordowym zabarwieniu, pokryte drobnymi, brunatnymi przetchlinkami.
Liście
Sztywne, lekko pofałdowane, o szeroko eliptycznym kształcie, ciemnozielone z połyskiem.
Owoce
Duże, o przeciętnej masie 45-50 g. Kształt kulisty lub lekko owalny. Szypułka zwykle zielona, dość gruba, średniej długości. Skórka zielonożółta, a u owoców bardzo dojrzałych żółta, a nawet jasnopomarańczowa, pokryta białym nalotem i jasnymi cętkami z czerwonawą obwódką. Miąższ intensywnie żółty z jaśniejszymi żyłkami, o konsystencji galaretowatej, aromatyczny. Pestka dość duża, szerokoeliptyczna, od strony szypułki łagodnie zaokrąglona, a od strony przeciwnej zaostrzona. Dość dobrze oddziela się od miąższu. W pełni dojrzałości owoce chętnie atakowane przez osy.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Roślina uprawna. Szczepiona na ałyczy w okres owocowania wchodzi dość późno, 4-5 lat po posadzeniu. Szczepiona na podkładkach osłabiających wzrost, np. na siewkach Węgierki Wangenheima, może owocować już w 2-3 roku. Plonuje bardzo obficie, lecz często przemiennie. Jest odmianą samopłodną, czyli nie wymaga zapylenia obcym pyłkiem.
  • Kulinaria: Odmiana ceniona ze względu na szerokie zastosowanie owoców. Dostarcza wyśmienitych owoców deserowych do spożycia w stanie świeżym, także chętnie przyrządza się z nich kompoty[2][3] (choć do tego celu najlepsze są owoce niezupełnie dojrzałe). W wielu krajach (np. Niemcy, Francja) można kupić dżemy robione wyłącznie z owoców tej odmiany. W Czechach można także spotkać śliwowicę z Renklody Ulena.

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
  • Ze względu na silny wzrost powinno się ją uprawiać wyłącznie na podkładkach skarlających. Jest odmianą samopylną i nie wymaga sadzenia zapylaczy.
  • Renkloda Ulena jest odmianą średnio wytrzymałą na mróz. Jest średnio wrażliwa na wirusa ospowatości śliw, wywołującego szarkę, i stosunkowo mało podatna na inne choroby. Wyjątkiem jest brunatna zgnilizna drzew pestkowych (monilioza), na którą Renkloda Ulena jest bardzo podatna.
  • Zbiór i przechowywanie: W warunkach polskich w zależności od rejonu i typu dojrzałość zbiorczą osiąga od pierwszej połowy sierpnia do początku września. Owoce na ogół dojrzewają bardzo nierównomiernie. Owoce w chłodni można przechować mniej więcej 3 tygodnie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].
  2. Grzegorz Łysiak. Stan produkcji oraz perspektywy rozwoju uprawy śliw w Polsce. „Seminaria Sadownicze”, s. 59-68, 1996. RSGD Przybroda. 
  3. Aleksander Rejman: Pomologia. Warszawa: PWRiL, 1994. ISBN 83-09-01612-3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • A. Rejman: Pomologia. Warszawa: PWRiL, 1994. ISBN 83-09-01612-3.
  • Z. Grzyb, E. Rozpara: Nowoczesna uprawa śliw. Warszawa: Hortpress, 2000. ISBN 83-86384-39-5.