Przejdź do zawartości

Rejka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejka arabska
Rejka lacińska
Rejka lugrowa

Rejka – lekka reja zawieszona na maszcie ukośnie lub równolegle do niego (pionowo). W zależności od typu ożaglowania może być elementem nośnym głównego żagla lub żagla pomocniczego. Rejki są podnoszone z pokładu, w odróżnieniu od rei, które przeważnie wiszą na masztach na stałe (wyjątkiem jest bryfokreja).

Rodzaje rejek:

  • w ożaglowaniu arabskim, lugrowym i łacińskim rejka nosi główny żagiel w danym typie ożaglowania
    • rejka arabska – wisząca pod niewielkim kątem, raczej centralnie względem masztu
    • rejka lugrowa – wisząca pod niewielkim kątem, wyraźnie niesymetrycznie
    • rejka łacińska – wisząca pod dużym kątem, niesymetrycznie, swoją przednią, krótszą częścią umocowana w okolicach dziobu jednostki
  • rejka topslowa – stosowana w ożaglowaniu gaflowym dla znacznego zwiększenia powierzchni dodatkowego żagla (topsla) umieszczonego powyżej gafla. Stosowana jest w szeregu rozmaitych rozwiązań, od dodatkowego, umieszczonego pionowo gafla, aż do drzewca rozwieszonego centralnie, czasami wyposażonego nawet w bom.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy W. Dziewulski: Wiadomości o jachtach żaglowych. Warszawa: Alma-Press, 2008, s. 361-363. ISBN 978-83-7020-358-0.