Przejdź do zawartości

Punktowa elastyczność popytu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Punktowa elastyczność popytu – jedna z metod pomiaru elastyczności popytu; dotyczy zmian ciągłych i obliczana jest geometrycznie z krzywej popytu, odnosi się do poszczególnych punktów krzywej. Wskazuje odsetek zmian w popycie wynikający ze zmiany o 1% jednego z czynników, przy założeniu, że inne czynniki determinujące popyt są stałe. Stosowana jest przeważnie przy niewielkich zmianach cen.

Metodę punktowego pomiaru elastyczności popytu można zastosować do pomiaru w:

Ujęcie graficzne

[edytuj | edytuj kod]

Aby wyznaczyć elastyczność punktową należy postąpić w następujący sposób:

  1. Do wybranego punktu na krzywej wyznaczyć linię styczną (punkt P).
  2. Zmierzyć odległość między punktem P a osią odciętych i punktem, a osią rzędnych.
  3. Elastyczność w tym punkcie jest stosunkiem długości między punktem a osią odciętych i punktem, a osią rzędnych.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • David Begg, Ekonomia, PWE, Warszawa, 2001