Portret hrabiny de Casa Flores
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1789–1792 |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
112 × 79 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Hrabina de Casa Flores – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi. Portret przedstawiający arystokratkę hrabinę de Casa Flores należy do zbiorów Museu de Arte de São Paulo[1].
Okoliczności powstania
[edytuj | edytuj kod]Lata 90. XVIII wieku były dla Goi okresem transformacji stylistycznej i intensywnej aktywności malarskiej. Obraz powstał ok. 1789–1792 roku, niedługo przed lub po ataku ciężkiej choroby, w wyniku której Goya prawie rok walczył ze śmiercią, paraliżem i ślepotą. Doszedł do zdrowia tylko częściowo, pozostał jednak głuchy do końca życia[2]. Szybko wrócił do pracy, mimo że nadal odczuwał następstwa choroby. Starał się przekonać kręgi artystyczne, że choroba nie osłabiła jego zdolności malarskich, gdyż plotki o jego ułomności mogły poważnie zaszkodzić dalszej karierze. Zaczął pracować nad obrazami gabinetowymi niewielkich rozmiarów, które nie nadwerężały jego fizycznej kondycji[3]. Choroba przerwała także jego cieszącą się powodzeniem pracę portrecisty, do której powrócił z zaostrzonym zmysłem obserwacji, być może spotęgowanym przez utratę słuchu. Goya malował członków rodziny królewskiej, arystokracji, burżuazji, duchownych, polityków, bankierów, wojskowych oraz ludzi związanych z kulturą. Często portretował też swoich przyjaciół z kręgu liberałów i ilustrados[4].
Opis obrazu
[edytuj | edytuj kod]Portret przedstawia Maríę Rafaelę Gutiérrez de Terán, żonę hrabiego de Casa Flores, ambasadora Hiszpanii w Wiedniu i Petersburgu[5]. Uwagę zwraca bujna fryzura i duże oczy portretowanej, chociaż wyraz twarzy jest mało ekspresyjny. Ma na sobie białą suknię namalowaną lekkimi pociągnięciami pędzla[6]. Obraz charakteryzuje złożona gama chromatyczna i bogactwo odcieni[5]
Brak dokumentacji wskazującej na okres powstania tego obrazu, José Gudiol datuje go na lata 1789–1792[5]. Według Martína Sorii autorem obrazu nie jest Goya, lecz Agustín Esteve[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ José Teixeira Coelho: Mirar y ser visto. De Tiziano a Picasso. El retrato en la colección del MASP. Madrid: Fundación Maphre, 2009, s. 285. ISBN 84-9844-149-8.
- ↑ Nigel Glendinning: Goya. La década de los Caprichos. Retratos 1792–1804. Central Hispano, 1992, s. 128–129, 133–134. ISBN 84-87181-10-4.
- ↑ Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 128–130. ISBN 83-7414-248-0.
- ↑ Pablo J. Rico: Juan Meléndez Valdés. W: Praca zbiorowa: Goya (Catálogo Exposición Ayuntamiento de Zaragoza). Zaragoza: Electa España, 1992, s. 80–81. ISBN 84-88045-37-9.
- ↑ a b c José Gudiol: Goya, 1746–1828. Biografía, estudio analítico y catálogo de sus pinturas. T. I. Madrid: Polígrafa, 1970, s. 285.
- ↑ a b José Camón Aznar: Fran. de Goya. T. II 1785-1796. Zaragoza: Caja de Ahorros de Zaragoza, Aragón y Rioja, 1980, s. 118. ISBN 84-500-4165-1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rita de Angelis: L’opera pittorica completa di Goya. Milan: Rizzoli, 1974, s. 104–106, kat. 267.