Pop (film)

Pop

Поп

Gatunek	dramat wojenny
Data premiery	20 września 2009
Kraj produkcji	Rosja
Język	rosyjski niemiecki
Czas trwania	128 minut
Reżyseria	Władimir Chotinienko
Scenariusz	Aleksandr Siegień
Główne role	Siergiej Makowiecki
Muzyka	Aleksiej Rybnikow
Zdjęcia	Ilia Diemin
Scenografia	Konstantin Mielnikow Olga Osipowa
Kostiumy	Regina Chomska
Montaż	Denis Łuzanow
Produkcja	Siergiej Krawiec
Wytwórnia	Prawosławnaja Encikłopedija
Strona internetowa

Pop (ros. Поп) – rosyjski dramat wojenny z 2009 roku w reżyserii Władimira Chotinienki, zrealizowany na podstawie powieści Aleksandra Siegienia pod tym samym tytułem.

Opis fabuły

Wiosna 1941 roku. Duchowny prawosławny, ojciec Aleksander żyje spokojnie wraz z troskliwą żoną Aliewtiną w niedużej wsi Tichoje na Łotwie. Jest kapłanem otoczonym szacunkiem, z umiłowaniem pełniącym swoją posługę. Wybuch wojny i wejście Niemców przerywa jednak ten sielski stan. Aleksandrowi zostaje przez jego przełożonych powierzona misja odbudowy zniszczonej przez bolszewików cerkwi i życia religijnego w obwodzie pskowskim. Jest to tzw. „pskowska misja prawosławna” – eksperyment niemiecki, mający na celu odbudowę pod egidą okupanta życia religijnego na terenach północno-zachodniej Rosji w celu odciągnięcia miejscowej ludności od bolszewizmu. Ojciec Aleksander wyjeżdża wraz z żoną i przybraną córką Ewą do wsi Zakaty i odremontowuje przy pomocy miejscowych mieszkańców niedużą cerkiew (zamienioną w czasach sowieckich na klub). Niestety ten prosty chrześcijanin, szczerze wierzący w nauki Chrystusa człowiek o wielkim sercu nie potrafi odnaleźć się pomiędzy partykularnymi interesami działających w okolicy partyzantów, kolaborującej z Niemcami rosyjskiej policji i samych okupantów. Coraz trudniej czynić mu posługę – Niemcy nie pozwalają wspomagać jeńców radzieckich w miejscowym obozie, partyzanci zabijają rosyjskich policjantów, a partyzantów z kolei wieszają okupanci. Okrucieństwo i bezsens zabijania coraz bardziej przygniata ojca Aleksandra, który ostatni sens swojej misji widzi w przygarnianiu bezdomnych sierot. Wszystko się kończy, gdy w sierpniu 1944 roku przychodzi w końcu Armia Czerwona, a ojciec Aleksander zostaje wywieziony w nieznanym kierunku. W ostatniej scenie filmu, która rozgrywa się w roku 1979, siwowłosy, sterany życiem starzec – ojciec Aleksander, żyje w monasterze Pskowsko-Peczerskim. Wciąż jest gotów nieść pomoc potrzebującym – nawet rozweselonej i zlaicyzowanej młodzieży radzieckiej, która pewnego dnia szuka schronienia i odpoczynku u bram jego klasztoru.

Główne role

• Siergiej Makowiecki – ojciec Aleksander
• Nina Usatowa – Alewtina
• Liza Arzamasowa – Ewa
• Anatolij Łobocki – płk. Freigausen
• Siepan Morozow – policjant Władykin
• Jurij Curyło – metropolita Sergiusz
• Aleksandr Doronin – ojciec Gieorgij
• Kiryłł Plietnow – czerwonoarmista Ługotincew

O filmie

• Wielu z głównych bohaterów filmu (jak i sama „prawosławna misja pskowska”) to postacie autentyczne, chociaż ich losy nie zawsze były takie jak to przedstawia film. Należą do nich m.in.: ojciec Aleksander Ionin (w rzeczywistości Alieksiej Ionin), płk. Iwan Fiodorowicz Freigausen, metropolita Sergiusz (Woskriesienski).
• Film jest pierwszym w kinematografii rosyjskiej obrazem stworzonym pod oficjalnym patronatem i na zamówienie patriarchatu moskiewskiego oraz przy osobistym zaangażowaniu patriarchy Moskwy i Wszechrusi Aleksego II.

Linki zewnętrzne

• Plakat do filmu
• Pop w bazie IMDb (ang.)
• Pop w bazie Filmweb
• O filmie Pop w portalu Esensja